Υπάρχουν αρκετά ορόσημα στην καριέρα του Ρεμί Καμπελά, στα οποία μπορεί κάποιος να σταθεί. Η ιστορία του στη Νιούκαστλ είναι ένα από αυτά. Αποκτήθηκε επί εποχής Άλαν Πάρντιου, το 2014, πριν ακόμα οι Σαουδάραβες ανοίξουν την κάνουλα της μεγάλης δαπάνης, ανέβηκε στον αγγλικό βορρά μετά βαΐων και κλάδων, με τον Άγγλο manager να μιλάει για ποδοσφαιριστή επιρροής αντίστοιχης του Νταβίδ Σίλβα στη Σίτι και να στέκεται σε εκείνη την ικανότητά του να πασάρει στο σωστό χρόνο. Ο Καμπελά ήταν μέλος της Μονπελιέ που έκανε τη μεγάλη έκπληξη με το πρωτάθλημα του 2012, ταξίδεψε με την Εθνική Γαλλίας στο Μουντιάλ του 2014 αντί για τον Φρανκ Ριμπερί και γενικώς έδειχνε ότι ήταν ένα ταλέντο που θα αφήσει εποχή. Η τεχνική και η διορατικότητά του στο χορτάρι συνηγορούσαν υπέρ αυτού.
Ο Καμπελά δεν μακροημέρευσε στη Νιούκαστλ. Αργότερα, σε συνέντευξή του στην Chronicle είχε πει: «Έπαιζα στα δεξιά ή στα αριστερά και ήταν λίγο δύσκολο για μένα, επειδή έπρεπε να αμύνομαι και να τρέχω πολύ. Εγώ; Χρειάζεται να έχω επαφές με την μπάλα, να παίζω με τους συμπαίκτες μου, να σκοράρω και να δίνω ασίστ. Αν έπαιζα στη θέση μου, όλα θα ήταν διαφορετικά. Είμαι σίγουρος». Επίσης, στάθηκε στις σωματικές ικανότητες που χρειάζονται για την Premier League: «Για να παίζεις στην Αγγλία, πρέπει να είσαι δυνατός». Γιατί είναι ορόσημο; Αφενός γιατί ο ίδιος εξήγησε πως χρειάζεται συγκεκριμένες συνθήκες για να λάμψει σε μια 11άδα, αφετέρου γιατί η μεγάλη μεταγραφή, τον καιρό που οι μετοχές του ήταν στα ύψη, δεν ήταν αυτή ακριβώς που ονειρευόταν.
Επαναπατρίστηκε για Μαρσέιγ και Σεντ Ετιέν, με την οποία πήρε ξανά τα πάνω του. Και ενώ όλα έδειχναν ότι η καριέρα του θα συνεχιστεί με το χρίσμα του πρωταγωνιστή στη διόλου ευκαταφρόνητη Ligue 1, το 2019 η Κράσνονταρ ξόδεψε 12 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει. Πριν προλάβει όμως να ξεδιπλώσει τα χαρίσματά του, έπαθε ρήξη χιαστού στον αγώνα με τον Ολυμπιακό για τα προκριματικά του Champions League, με αποτέλεσμα να χάσει τη σεζόν. Επέστρεψε, όμως, για να οδηγήσει τη ρωσική ομάδα για πρώτη φορά στους ομίλους του Champions League. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον έφερε πίσω στη Μονπελιέ, πριν ανοίξει το 2022 το κεφάλαιο Λιλ και στα 32 του αναγεννηθεί ξανά.
Το αντάμωμά του με τον Πάουλο Φονσέκα στους πρωταθλητές Λιλουά ήταν κομβικό γι’ αυτόν. Όπως και ο Καμπελά, ο Φονσέκα δεν είχε μακροημερεύσει στην πρώτη του απόπειρα σε top-5 League και συγκεκριμένα στη Ρόμα. Η Λιλ έγινε μία από τις πιο fun to watch ομάδες στην Ευρώπη και ο Ρεμί είχε κεντρικό ρόλο σε αυτόν, γιατί η τακτική του Φονσέκα σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού τον ευνόησε πάρα πολύ.
Αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και στην επίθεση, παίζοντας πολύ στα μεσοδιαστήματα, πατώντας στον άξονα που τόσο του αρέσει και έχοντας την ελευθερία να φτιάξει υπεραριθμίες στα άκρα. Παράλληλα, είχε πίσω του ασφάλεια που μείωνε τις επιστροφές και τα μαρκαρίσματά του, ενώ το μεσαίο μπλοκ και η πίεση χαμηλής έντασης στο αντίπαλο τρίτο ευνοούσαν και τις τοποθετήσεις του χωρίς την μπάλα. Ο Καμπελά ήταν μπροστά από Μέσι και Νεϊμάρ στις ενέργειες που καταλήγουν σε σουτ, είχε εξαιρετικά ποσοστά στις μεταβιβάσεις και στις προωθητικές μπαλιές, ενώ ο τρόπος που αμυνόταν η Λιλ τον βοήθησε να φτιάξει και τα αμυντικά ποσοστά του. Ο Ρεμί ευχαριστιόταν το ποδόσφαιρο και τον ρόλο του ξανά. Στα 32 του, ήταν και πάλι ο μαέστρος.
Τη χρονιά που φτάνει στο τέλος της, ο Καμπελά προσαρμόστηκε εκ νέου στην τακτική του Μπρούνιο Ζενεσιό, παίζοντας αρκετά στα άκρα. Εκεί, δηλαδή, που κατά δήλωσή του «χαντακώθηκε» στη Νιούκαστλ. Εδώ όμως υπάρχει μια παρεξήγηση. Το να παίζει ένας ποδοσφαιριστής στο άκρο της επίθεσης μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός ρόλος με το να το κάνει με κάποιον άλλον προπονητή. Ο Ζενεσιό θέλει τα εξτρέμ του ψηλά, οπότε, σύμφωνα με τα δεδομένα του sofascore, ο Καμπελά έχει καταγράψει την υψηλότερη απόδοση στα δεξιά της μεγάλης περιοχής, ενώ έχει προσαρμοστεί και στις στιγμές που η ομάδα του δεν έχει την κατοχή.
Ο Καμπελά, λοιπόν, στα 35 του σύμφωνα με την Equipe ετοιμάζεται να γνωρίσει καλύτερα τα μέρη μας και να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Για να επιστρέφουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα του τίτλου, ο Γάλλος είναι αναμφίβολα ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε παιχνίδια ειδικών συνθηκών και να βρει αυτές τις ενέργειες που αλλάζουν τον ρου ενός αγώνα. Η τεχνική, η διορατικότητα και η επιρροή του είναι παγκόσμιας κλάσης. Δεν είναι ο ποδοσφαιριστής που θα μαρκάρει λυσσασμένα, θα προσφέρει επαρκείς καλύψεις στην πλευρά του και θα πιέζει στο επιθετικό τρίτο, ωστόσο σε τακτικές που του ταιριάζουν, υπηρετεί και το αμυντικό κομμάτι.
Στα χέρια του Μεντιλίμπαρ μπορεί να αποτελέσει ένα υπερόπλο ειδικών συνθηκών. Λατρεύει αυτό που κάνει και ο τρόπος που έγινε ξανά μαέστρος στη Λιλ στα 32 του δείχνει ότι ανήκει σ’ αυτήν την κάστα ποδοσφαιριστών που δεν αναζητούν τα τελευταία τους ένσημα, αλλά τρόπους για να γεμίσουν το βιβλίο της καριέρα τους πριν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Το κίνητρο και η δίψα για ποδόσφαιρο σ’ αυτές τις ηλικίες είναι καθοριστικός παράγοντας κι όπως έδειξε πριν μερικά χρόνια η περίπτωση Βαλμπουενά, μπορούν και οι δύο πλευρές να βγουν κερδισμένες…
