Ηδονή (η) κλητ. ουσ. Η ιδιαίτερα έντονη απόλαυση των αισθήσεων κατά τη διάρκεια της ικανοποίησης ενστίκτων. Ουδεμία πρόθεση συγκερασμού με την σωματικότητα και τη γενετήσια ορμή εν προκειμένω. Απλώς τέρψη. Αγνή και μειλίχια.
Το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 βρήκε τους απανταχού ανόθευτους μπασκετόφιλους της «σπυριάρας» στην Ευρώπη να ανοίγουν τα βλέφαρα με Γιάννη Αγγελάκα. «Έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές». Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός χάρισαν ένα καθόλα χορτατιστικό ντέρμπι αιωνίων στο φρεσκοανακαινισμένο ΟΑΚΑ με το γυάλινο παρκέ που κρίθηκε στους 183 πόντους. Παιχνίδι διαφήμιση, ωδή στα fundamentals και το σύγχρονο μπάσκετ με νότες νοσταλγικής θέρμης (Μιλουτίνοφ, Σλούκας β’ περιόδου).
Οι δύο «γίγαντες» του ελληνικού μπάσκετ που πήραν μία 30ετία πίσω τη σκυτάλη από τα μεγαθήρια της Θεσσαλονίκης μιας πρότερης νιότης, ένωσαν τη μεγαλύτερη μερίδα κόκκινων και πράσινων σε δύο κοινά συμπεράσματα περίπου όταν το ρολόι έδειξε 11 και κάτι. Όταν όλα είχαν κριθεί και η λαμπερή τελετή είχε λάβει τέλος. Αφενός, ΤΙ ΜΑΤΣΑΡΑ ΕΙΔΑΜΕ και αφετέρου ΤΙ ΟΜΑΔΑΡΕΣ ΕΧΟΥΝ (-ΜΕ).
Το αίσθημα θαυμασμού σε όσους το παρακολούθησαν ολοένα και μεγάλωνε όσο η άμμος στην κλεψύδρα άδειαζε. Ο καθείς έτριβε τα μάτια του από ικανοποίηση και όλοι μαζί τσιμπιόμασταν αοράτως με ένα κοινό (συν)αίσθημα να μας διακατέχει. Η εικόνα έμοιαζε βγαλμένη από ευχολόγιο κι ας είναι ακόμα πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν και οι ομάδες ψάχνονται. Ίσως βέβαια και για αυτό να άνοιξε τόσο το παιχνίδι. Όταν το διακύβευμα μεγαλώσει, τα ζωνάρια θα σφίξουν και η άμυνα πιθανότατα θα πάρει το ρόλο του πρωταγωνιστή. Για την ώρα, replay ξανά και ξανά μέχρι το μάτι να χορτάσει.
Του έκανε ό,τι του έκανε
«Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός άξιζε 100% αυτή τη νίκη. Πνευματικά ήταν πιο έτοιμος από εμάς. Το έδειξε από νωρίς…». Τάδε έφη ο Εργκίν Αταμάν στη συνέντευξη Τύπου, όπου και έριξε τις «μπηχτές» του κατά παντός, ασκώντας σκληρή (αυτο)κριτική. Μετρ της ψυχολογίας ο Τούρκος, ξέρει πολύ καλά πότε και τί λέει καθώς και σε τί επιμένει.
Το πάθημα του Ολυμπιακού από τη λυπητερή του ΣΕΦ έγινε μάθημα, κινητήριος δύναμη, αφορμή για ενδοσκόπηση. Τα δείγματα ήταν πασιφανή από την ισπανική «διαβολοβδομάδα» για να έρθει το ντέρμπι αιωνίων να ενισχύσει την αναθεωρητική στη βάση της προσέγγιση των Πειραιωτών. Είναι νωρίς βέβαια για turning point κι τούτο δεν αλλάζει ακόμα και μετά από τρεις σπουδαίες εμφανίσεις και νίκες.
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις μαχητικές του ρίζες εκεί που είναι η φύση του. Έπιασε από το λαιμό τον αντίπαλο αναγκάζοντάς τον να ξεβολευτεί από νωρίς και να προσαρμόσει εκείνος τα πλάνα του σε εκείνον. Τρανταχτό παράδειγμα η αλλαγή του Παπαπέτρου στον Γκραντ (ξεκίνησε και πάλι με τρία γκαρντ ο Αταμάν) μόλις στα 90”, η είσοδος του Σλούκα που έπαιξε 30 γεμάτα λεπτά (30’30”), πριν ακόμα συμπληρωθούν 4 λεπτά και η χρησιμοποίηση του Μήτογλου αντί του Λεσόρ στο 5′.
Σημείωση: Ο Κώστας Σλούκας είχε να παίξει πάνω από 30′ από τις αρχές Μαϊου και το Game 4 της σειράς με τη Μακάμπι για τα playoffs της περσινής Euroleague.
Οι «ερυθρόλευκοι» πάλευαν για κάθε μα κάθε μπάλα στην άμυνά τους, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο όπου τα deflections πήγαιναν σύννεφο. Ενδεικτικό της σαφώς πιο aggressive διάθεσης των Πειραιωτών, τα 6 κλεψίματα σε 20′ ενώ τέσσερα μόλις είχαν σε όλο το παιχνίδι του ΣΕΦ. Τον… πόλεμο των άστρων στο ΟΑΚΑ τον τελείωσαν πάντως με 10 έναντι 7 του Παναθηναϊκού και «κερασάκι στην τούρτα» εκείνο του Βεζένκοφ (λάθος του Μπράουν) που εξελίχθηκε σε λέι απ στο ανοιχτό γήπεδο του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος για το 87-94 πριν το τελικό 89-94.
Σημείωση: Οι δύο ομάδες βρήκαν ίσους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (από 17) στοιχείο που συνήθως υπερτερεί το «τριφύλλι». Με τη Μπάγερν είχε 14 και την μικρότερης δυναμικής Βιλερμπάν 8 ενώ κόντρα στον Ολυμπιακό το τρανζίσιον έγραψε 19. Για να γίνει κατανοητό ότι δεν ήταν τόσο μέτριος ως προς τις αρχές του ο Παναθηναίκός όσο θέλουν αρκετοί να τον παρουσιάσουν.
Μιλώντας για αρχές, παρά τους κλυδωνισμούς που ένιωσε κατά τη διάρκεια του αγώνα και δη στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός και παρότι είδε τον «αιώνιο» αντίπαλο να τον προσπερνά για πρώτη φορά στο 36′, δεν τα… έχασε ως συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό στο φινάλε προηγούμενων αναμετρήσεων (Φενέρ, Εφές, Μπάγερν). Κάθε άλλο.
Βρήκε τρεις από τις συνολικά 28 (!) ασίστ του στο τελευταίο τρίλεπτο, εξαργύρωσε την τεράστια κλάση του Εβάν Φουρνιέ και έφυγε θριαμβευτής από ένα ΟΑΚΑ που «κόχλαζε». Τίποτα από αυτά βέβαια ίσως να μην συνέβαινε και το… κέρμα να είχε ξαπλώσει από την άλλη όψη αν ο Γάλλος closer δεν αποφάσιζε για την τύχη του ματς με το τεράστιο τρίποντό του μπροστά στον Οσμάν. Όπως το είχε κάνει κάποτε στο Ορλάντο. When in NBA.
Για αυτό όμως ήρθε στον Πειραιά και προκάλεσε πανζουρλισμό. Για να βγαίνει μπροστά την crunch time. Γι΄ αυτό και ο Γιώργος Μπαρτζώκας ευχαρίστησε τους προέδρους και τον κόσμο της ομάδας, μέσω της συνέντευξης Τύπου, που συνέβαλαν σε αυτήν την έξτρα κίνηση που άλλαξε επίπεδο τον ούτως ή άλλως ανεβασμένο και βελτιωμένο Ολυμπιακό.
Ένα αποτέλεσμα που ήρθε μέσω ατομικής ποιότητας και ομαδικής πειθαρχίας στο πλάνο. Κοψίματα αλλεπάλληλα (20 πόντοι ο Βεζένκοφ με δύο μόλις ντρίμπλες), διαρκής κίνηση μακριά από τη μπάλα, ένας Λούκα Βιλντόζα «σκιά» κάθε αντιπάλου (Μπράουν, Σλούκας). Μέχρι και ποστάρισμα του Γουόκαπ είδαμε πάνω στον Σλούκα στα μισά της τρίτης περιόδου και ενώ οι «πράσινοι» βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής, για δύο πάρε βάλε στον Βεζένκοφ που δεν πιάνεται.
Σημείωση: Τα ριμπάουντ είναι θέμα διάθεσης και ο Ολυμπιακός για τρίτο σερί ματς που κέρδισε όντας καλύτερος μέσα στο παρκέ, τα έλεγξε. Η πολύ υψηλή ευστοχία και των δύο ομάδων από το τρίποντο (52.4%-50% αντίστοιχα) δεν άφησε και τόσα «σκουπίδια» προς διεκδίκηση. Γι΄αυτό και το «ερυθρόλευκο» +8 (27-35) αποτελεί άκρως κομβικό στοιχείο.
Τη διαφορά έκανε φυσικά ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, εκ των κορυφαίων επιθετικών ριμπάουντερ σε ολάκερη τη λίγκα χρόνια τώρα. Ο Σέρβος «πύργος» μοναχός του είχε περισσότερα (6) απ’ ότι όλος ο Παναθηναϊκός (4), που εξασφάλισε το πρώτο στο 32′. Hats off σε «Μίλου» και Μπαρτζώκα λοιπόν.
Αυτονόητα μεν, όχι για Ελλάδα δε
Στα ψιλά – και καλώς – πέρασαν δύο εξωαγωνιστικοί κατά τι παράγοντες που όμως έχουν τη δική τους αξία αναφοράς.
Σημείωση 1η: Σε ένα γήπεδο 18 και βάλε χιλιάδων που έσφιζε παρότι ο Εργκίν Αταμάν ήθελε τον κόσμο των «πρασίνων» λιγότερο σοφτ, δεν δημιουργήθηκε το παραμικρό παρατράγουδο. Χωρίς προστατευτικό δίχτυ πάνω από τους πάγκους αλλά με άδειες θέσεις και μερικά πλαστικά, εκτός από τις μη θεμιτές βέβαια ύβρεις που καλό είναι και αυτές με τόση διάχυτη αγωνιστική ποιότητα να εξαλειφθούν, δεν άνοιξε… μύτη.
Σημείωση 2η: Ήρθαν, είδαν, σφύριξαν και έφυγαν. Η διαιτητική τριάδα δεν συζητήθηκε ούτε στιγμή όπως συνηθίζεται στη χώρα μας και όχι μόνο, αφήνοντας τους πρωταγωνιστές να κάνουν το κομμάτι τους. Για την ιστορία, Εμίλιο Πέρεθ, Ούρος Νίκολιτς και Όλεγκς Λάτισεβς τα ονόματά τους. Εύγε, σε μία σεζόν ακόμα που δοκιμάζεται από πολλές σημαντικές διαιτητικές ανορθογραφίες.
