Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην αφιλόξενη για εκείνον έδρα της Φενέρμπαχτσε όπου μετρούσε μόλις μία νίκη στις 12 τελευταίες επισκέψεις του – και αυτή αδιάφορη με buzzer beater – όντας σε δυσμενή θέση αν όχι χαμένος από χέρι. Αυτή η αίσθηση υπήρχε στον… αέρα όλη την εβδομάδα και επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο με τις απουσίες των Μήτογλου, Παπαπέτρου και Γκριγκόνις. Η τελευταία οριστικοποιήθηκε λίγο πριν το τζάμπολ του αγώνα.
Τα παραπάνω μετά από μία «διαβολοβδομάδα» που δεν έχασε απλά αλλά έως ενός βαθμού γέννησε ανησυχία και ερωτηματικά με την έλλειψη μόχθου που έβγαλε στις κατάφωτες δυτικές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Κόντρα σε μία ιδιαίτερα hustle ομάδα με σημαντικές μονάδες και δυνάμει (συν)διεκδικήτρια για το Final Four, οι πιθανότητες δεν φάνταζαν με το μέρος του.
Ο περσινός Παναθηναϊκός όμως – όχι ως διά μαγείας – εμφανίστηκε. Αυτός που στο δεύτερο γύρο έσπαγε κόκκαλα με την άμυνά του και τρόμαζε κάπου κάπου μέσα στον αγώνα με τις δυνατότητές του. Που όσο τα γάλατα έσφιγγαν, ανεξαρτήτως έδρας, έντασης και πίεσης χρόνου, «γιγαντωνόταν» γιατί είχε τις μονάδες για να το κάνει. Αυτός ο Παναθηναϊκός που ανέβηκε στο «θρόνο» της Ευρώπης με δύο 15άρες διαφορά στο… κεφάλι σε Φενέρ και Ρεάλ στο Final Four του Βερολίνου, ξεπρόβαλλε.
Φενέρ – Παναθηναϊκός 76-81: Από τους Σλούκα & Λεσόρ με… αγάπη
Το «τριφύλλι» μετέτρεψε την αμφισβήτηση σε κίντρο και πηγαία δύναμη για να εστιάσει μονάχα στο θετικό αποτέλεσμα. Έστω κι αν όλα συνηγορούσαν εναντίον του, όπως έμοιαζε η κατάσταστη στο 70-65 μετά το γκολ φάουλ του Μπόνζι Κόλσον.
Ο Παναθηναϊκός είναι συμφιλιωμένος με την θέση κολλημένη στα σχοινιά. Οριακά θα θεωρήσει κανείς πως την επιζητά. Αναμφίβολα βέβαια λειτουργεί ως αφύπνιση των φιλοδοξιών και των απύθμενων δυνατοτήτων του, ένα ιδανικό καμπανάκι. Άκριβώς όπως συνέβη και στη σειρά με τη Μακάμπι όπου επέστρεψε από το 1-2 ή στους τελικούς του πρωταθλήματος, ολοκληρώνοντας μία σπάνια ανατροπή από το 0-2 απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο.
Ένα ρητό του θυμόσοφου λαού ισχυρίζεται πως… «αν δεν κοιτάζεις εκεί που θέλεις να πας, θα πας εκεί που κοιτάζεις». Και ο Παναθηναϊκός κοιτάζει εκεί που θα επιχειρήσουν οι μνηστήρες να του πάρουν την κούπα. Έστω κι αν ο Εργκίν Αταμάν τόνισε πως περιμένει το σήμα της ομάδας για να παροτρύνει με τη σειρά του τον κόσμο του Παναθηναϊκού να κλείσει θέση για Βελιγράδι (;). Μετά το masterclass του στην Πόλη σε ένα παιχνίδι ειδικών συνθηκών για εκείνον, ίσως το κάνει.
Τα mind games επιασαν τόπο…
Γνωστός ατακαδόρος, ο Εργκίν Αταμάν δούλεψε όλη την προηγούμενη εβδομάδα όχι μόνο με το σώμα των παικτών του (προπόνηση) αλλά και το μυαλό. Γνωρίζοντας άψογα πότε πρέπει να τους βγάλει στη… σέντρα και πότε να τους εξυμνήσει για να βγάλει τον καλύτερο εαυτό τους, ο μετρ του είδους προέβη σε δηλώσεις που πείσμωσαν τους παίκτες του.
Εκμεταλλευόμενος τη δύναμη των Media στην καθημερινότητα ακόμα και επαγγελματιών αθλητών που έχουν μάθει να λειτουργούν εν μέσω κριτικής και κακεντρηχών σχολίων, ο Εργκίν Αταμάν τους «τσίγκλησε». Και οι παίκτες του ανταποκρίθηκαν.
Από το ένα μόλις κλέψιμο στο παιχνίδι με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, οι «πράσινοι» έκαναν εννιά στην Πόλη (είχαν πέντε στο ημίχρονο) δείγμα της προσήλωσης και της επιθυμίας τους να… σκυλιάσουν στο παρκέ. Εκεί που τα έδωσαν όλα για 30 περίπου λεπτά.
Ο floor manager Σλούκας
«Χρειάζομαι μήνυμα από την ομάδα και τον αρχηγό…», «Μέρα με τη μέρα θα βρει τον πραγματικό εαυτό του, γιατί για μένα είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Το έδειξε άλλωστε ως ο MVP στο Final Four». Λόγια προσεκτικά με τελικό αποδέκτη τον… στρατηγό.
Ο Κώστας Σλούκας είχε ξεκινήσει κάπως μουδιασμένα τη σεζόν στη Euroleague, όντας μακριά από τον καλό του εαυτό και ο Εργκίν Αταμάν γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα την κομβική επιρροή του αρχηγού του στο παιχνίδι των «πρασίνων», τον… έφτιαξε.
Ο γεννημένος για τα μεγάλα παιχνίδια Σλούκας δεν θα άφηνε κι άλλο παιχνίδι να του γλιστρήσει. Σε ένα γήπεδο που έχει κάνει πολλές «κηδείες» είτε ως οικοδεσπότης είτε ως μουσαφίρης, ο Έλληνας γκαρντ που έπιασε τον Γιανκούνας στην 4η θέση των all time συμμετοχών (392 παιχνίδια και ανεβαίνει) έδειξε γιατί παραμένει ένας εκ των κορυφαίων αν όχι ο κορυφαίος του είδους του παρά τα 34 και βάλε του χρόνια.
Όταν η μπάλα ζυγίζει περισσότερο, ο Θεσσαλονικιός γκαρντ αλλάζει μορφή, αποκτά ζωώδη ένστικτα, κλείνει τα αυτιά του και «σκοτώνει» όποιον βρεθεί στο διάβα του. Από τα δικά του σταθερά και clutch χέρια, προήλθαν οι 13 από τους 19 πόντους του Παναθηναϊκού στην τελευταία περίοδο (8 πόντοι και δύο ασίστ για το τρίποντο του Μπράουν από τη γωνία και το 73-78 του φοβερού και πάλι Λεσόρ που «κλείωσε» τη νίκη).
Ο ιδανικός για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, έκανε εμφάνιση-δήλωση φωνάζοντας «παρών».
Η απάντηση του Αταμάν στον… Μίτο της Αριάδνης του Σάρας
Οι περίπλοκες άμυνες του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στην τελευταία περιόδο και τα μεγάλα σουτ των Μπιμπέροβιτς και Χολ, έβαλαν από το πουθενά στο παιχνίδι τη Φενέρ που προσπάθησε να «κλέψει» τη νίκη. Και ο όρος κλοπή δεν χρησιμοποιείται διόλου τυχαία αφού οι «πράσινοι» ήταν σαφώς ανώτεροι στα 3/4 (τουλάχιστον) της αναμέτρησης. Χαρακτηριστική δε η διαφορά στο σύστημα αξιολόγησης στο σύνολο (70-104).
Ο Τούρκος τεχνικός πήρε αρκετά από τον Ομέρ Γιουρτσεβέν και κάποια από τον Οσμάν όμως η μεγάλη εικόνα είναι πως επιβίωσε με ροτέισον 8 παικτών ουσιαστικά και πρακτικά αφού κατέβηκε με 11άδα και οι Αντετοκούνμπο, Σαμοντούροβ και Καλαϊτζάκης δεν πάτησαν παρκέ.
Ο Αταμάν αδιαφόρησε ξανά για τα «κουτάκια» και τις ανάσες, απέδειξε πως θα παίζουν όσο χρειάζεται όποιοι χρειάζεται για να πετύχει το σκοπό του. Άλλωστε στον αθλητισμό όπως και στη ζωή, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ο πολύ προσεκτικός αναγνώστης Εργκίν Αταμάν, διέγνωσε τη ρέντα και την καλή βραδιά των περιφερειακών του, αδιαφόρησε για τα στεγανά και τις θέσεις και έφυγε με ένα «διπλό» που έσβησε τη… γκέλα στο Παρίσι και μπορεί να εξελιχθεί σε χρυσάφι.
Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και βλέποντας τον Χουάντσο κάπως «κρύο» επιθετικά, δεν δίστασε να ρίξει 4 κοντούς ενίοτε γύρω από τον Λεσόρ ή τον Γιουρτσεβέν. Ο Αταμάν απέσυρε τον Ναν στα 5’14” για το τέλος βλέποντάς τον να παίρνει τη μία λάθος απόφαση μετά την άλλη. Ένα σκάρτο δίλεπτο. Ίσα ίσα για να «καθαρίσει» το μυαλό μέχρι να του δώσει την εντολή να ξαναμπεί.
Βλέποντας το μομέντουμ να φωνάζει Φενέρ, ο Αταμάν δεν έμεινε άπραγος και εν τέλει δικαιώθηκε, εμπιστευόμενος τον αρχηγό του μετά και το φθηνό λάθος που έκανε στο 5 λεπτο για να ακουστεί η «χοντρή κυρία» όταν έδωσε τη μπάλα στα χέρια του Μπιμπέροβιτς και στη συνέχεια φλέρταρε με αντιαθλητικό. Πολλά από τα credits της σπουδαίας νίκης πηγαίνουν και σε εκείνον. Του αξίζουν και με το παραπάνω.
