Το καλοκαίρι ήταν ιδιαίτερα έντονο για τον Μόργκαν Γκιμπς-Γουάιτ, το δεκάρι της Νότιγχαμ Φόρεστ που εξελίχθηκε μαζί με τον σύλλογο στην πορεία του για επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και έφτασε να θεωρείται ως ένα από τα πιο περιζήτητα ονόματα στην εγχώρια αγορά της Premier League.
Η Τότεναμ προσπάθησε να σπάσει το μεταγραφικό ρεκόρ της, προσφέροντας περισσότερα από 60 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει. Σε μια υπόθεση που έγινε σίριαλ, ο 25χρονος διεθνής μέσος φερόταν έτοιμος να περάσει ιατρικά και να ανακοινωθεί από τους Σπερς και λίγες μέρες μετά έκανε δηλώσεις στο πλευρό του Βαγγέλη Μαρινάκη, μιλώντας για το νέο του συμβόλαιο στους Tricky Trees.
Δεν ήταν καθόλου απλό να γυρίσει την πλάτη σε μια ομάδα που θα αγωνιστεί στο Champions League, η οποία έστρωσε χρυσάφι στα πόδια του, τη στιγμή που είχε γεννηθεί το δεύτερο παιδί του.
Η Τότεναμ ισχυρίστηκε ότι με τα περίπου 60 εκατομμύρια που πρόσφερε έσπασε τη ρήτρα του, η Φόρεστ από την άλλη έγινε έξαλλη για το γεγονός ότι στο Λονδίνο γνώριζαν το ποσό, το οποίο είχε κρατηθεί μυστικό, καθώς και για το ότι δεν είχαν ικανοποιηθεί όλες οι λεπτομέρειες της ρήτρας αυτής. Όλα αυτά βέβαια είναι παρελθόν. Ο Μόργκαν έμεινε στο City Ground, δείγμα του πόσο έχει μεγαλώσει ξανά ο ιστορικός σύλλογος.
Κι όταν ήρθε η στιγμή για την πρεμιέρα της Φόρεστ στην Premier League, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και απλώς να συνεχίζει την εξέλιξή του. Στο παιχνίδι με την Μπρέντφορντ, η απόδοση του Γκιμπς-Γουάιτ ήταν εκπληκτική.
Η διορατικότητά του στο παιχνίδι, ο τρόπος που ελέγχει το τέμπο, οι μεταβιβάσεις του, τα κάθετα τρεξίματα και φυσικά οι εκτελέσεις του, συνθέτουν έναν ποδοσφαιριστή κομβικό για τη δημιουργική διαδικασία της Φόρεστ, αλλά και έναν συμπαίκτη που κάνει καλύτερους όσους βρίσκονται τριγύρω του. Η περσινή συγκομιδή του Κρις Γουντ με 20 τέρματα στο πρωτάθλημα, η ανάδειξη του Ελάνγκα, ο οποίος πωλήθηκε στη Νιούκαστλ έναντι 55 εκατομμύριών λιρών, καθώς και του Χάντσον-Οντόι, οφείλουν πολλά στη δημιουργική ικανότητα και τη σκέψη του Γκιμπς Γουάιτ.
Στην πρεμιέρα της, η Φόρεστ παρατάχθηκε με την περσινή σύνθεση, έχοντας μια αλλαγή. Τον νεοφερμένο από την Μπολόνια Εντόι στη θέση του προαναφερθέντα Ελάνγκα, ενός παίκτη που ήταν επίσης κομβικός στην περσινή πορεία και στο στιλ που χάραξε η ομάδα του Σάντο με το γρήγορο επιθετικό τρανζίσιον. Προφανώς κανείς δεν περίμενε από τον
Εντόι να μπει στα παπούτσια του Ελάνγκα από το πρώτο ματς, ωστόσο, μολονότι τακτικά ήταν καλός, έδειχνε ότι του έλειπε η έκρηξη και η γρήγορη απόφαση που είχε ο Σουηδός. Και ο Γκιμπς-Γουάιτ φρόντισε και γι’ αυτόν. Η ασίστ που του κάνει για το 2-0 της Φόρεστ είναι μαγική. Για να μην είμαστε άδικοι, αντίστοιχων υψηλών στάνταρ ήταν και η απόδοση του Έλιοτ Άντερσον, ο οποίος αποκτήθηκε πέρυσι από τη Νιούκαστλ και είναι επίσης παίκτης-κλειδί στον άξονα.
Οι δυο τους συνδυάζονται άψογα σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, αλλά ο Γκιμπς-Γουάιτ είναι ο μαέστρος. Δεδομένα θα παίξει ρόλο και στην ένταξη του 22χρονου Τζέιμς ΜακΑτί, για τον οποίο πληρώθηκε ένα σεβαστό ποσό στη Σίτι και στο City Ground θέλουν να τον χτίσουν ως τον επόμενο παίκτη κλειδί στο κέντρο, μιας και μπορεί να αγωνιστεί τόσο στο «8» όσο και στο «10».
Κι εδώ ακριβώς έγκειται το γεγονός ότι από τη στιγμή που έφυγε ο Ελάνγκα, η Νότιγχαμ Φόρεστ έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει. «Στο τέλος της ημέρας, πάντα νικάμε», έλεγε το μήνυμα του Βαγγέλη Μαρινάκη στα επίσημα Social Media της ομάδας, σε κοινή του φωτογραφία με τον παίκτη, ο οποίος έκανε δηλώσεις με τον Έλληνα ισχυρό άνδρα της ομάδας και μπροστά του μίλησε για τη φιλοδοξία του που έχει εμπνεύσει τα αποδυτήρια. Συμβολικές κινήσεις, ξεκάθαρα μηνύματα προς τους ανταγωνιστές.
Η Φόρεστ κατάφερε στο περιβάλλον της, ποδοσφαιριστές όπως ο Γκιμπς-Γουάιτ, ο Χάντσον-Οντόι, ο Ελάνγκα και φυσικά ο Κρις Γουντ, που δεν θεωρούνταν ως top level με βάση την πορεία τους, να τους μετατρέψει σε παίκτες ορχήστρας. Το περιβάλλον παίζει πάντα ρόλο, αλλά μετρά πάντα η προσωπικότητα, το ταλέντο, το περίφημο work-rate που παίζει ρόλο στο Νησί. Έτσι, ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά του Γκιμπς-Γουάιτ όχι απλά μπορεί να γίνει η «κόλλα» που κρατάει όλα τα στοιχεία της ομάδας, αλλά και ένας παράγοντας ανάδειξης των υπόλοιπων.
Πόσες φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να κατηγορούμε έναν φορ ότι δεν τα βάζει, χωρίς να εξετάζουμε τον τρόπο που τροφοδοτείται, τις κινήσεις των συμπαικτών του κτλπ; Πόσες φορές βλέπουμε ένα δεκάρι να μην έχει χημεία με τα αμυντικά χαφ με αποτέλεσμα να χάνεται κι αυτός σε μια γενική μετριότητα; Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Ένας ποδοσφαιριστής που σε μια ομάδα μοιάζει χαμένος στη μετριότητα, μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής σε μια άλλη, αν βρει το σύνολο και τον ρόλο που του ταιριάζει. Και στη Φόρεστ του Νούνο οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι.
