Ένας δεν κερδίζει μόνος, αλλά στο Εθνική Ελλάδας – Δανία, ψάχνοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που απουσίασαν για εμάς, τα βρίσκεις στο δικό τους «21»: τον Μόρτεν Χιούλμαντ.
Από τις πρώτες στιγμές του ματς, ήταν ξεκάθαρο πως ο 26χρονος -μεταξύ των αρχηγών- της Σπόρτινγκ Λισαβόνας είναι ο εγκέφαλος του παιχνιδιού των Δανών και «στήριξε» το παιχνίδι του σε τρεις απλές αρχές: ψυχραιμία, σωστές κινήσεις στον χώρο και κατά συνέπεια, σωστές μεταβιβάσεις.
Αν είχε περιοριστεί αυτός, η Δανία θα είχε «βραχυκυκλώσει». Εύκολα το λες, δύσκολα γίνεται.
Γι’ αυτό, άλλωστε, λογίζεται/κοστολογείται ως χαφ των 50.000.000 ευρώ.
«Ο κύριος λόγος της σημερινής εικόνας είναι ο φόβος. Δεν κάναμε το παιχνίδι που έπρεπε με την μπάλα στα πόδια», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Βαγιαννίδης στην κάμερα του Alpha, μετά τη λήξη του παιχνιδιού.
Ήταν ένα ερώτημα πριν από το ματς: «ποιος από τους δύο θα πάρει τον έλεγχο», μιας και οι δύο ομάδες νιώθουν πιο άνετα και θέλουν την μπάλα στα πόδια.
Η αλήθεια είναι πως το ματς τελείωσε με την κατοχή της μπάλας στο 44-56 για τη Δανία, αλλά η «γεύση» που σου άφηνε, ήταν για μεγαλύτερο ποσοστό υπέρ τους. Και υπάρχει εξήγηση.
Οι γραμμές της Εθνικής είχαν τέτοιες αποστάσεις, που τα δύο χαφ μας, οι Ζαφείρης και Κουρμπέλης, ήταν πολύ μόνοι ανάμεσα στην «τριάδα» των Δανών στον άξονα. Έτσι ακολούθησαν και τα πολλά λάθη τους.
Είτε «έπαιρναν» την μπάλα και δεν είχαν γρήγορες και εύκολες επιλογές, είτε στην προσπάθεια να «σπάσουμε» την πίεση με μεγάλες μπαλιές, βρίσκονταν να κυνηγούν αντιπάλους μπροστά, αλλά και πίσω από τη γραμμή τους.
Εν αντιθέσει οι Δανοί, με τον Χιούλμαντ σε ρόλο οργανωτή από το «6», είχαν περισσότερο καθαρό μυαλό, που προήλθε από δύο στοιχεία: τις κοντινές γραμμές και τις σωστές αποστάσεις.
Αυτές οδηγούν σε καθαρό μυαλό και ψυχραιμία.
«Σήμερα τα κάναμε όλα λάθος. Ενδεχομένως και εγώ έκανα κάποια λάθη», τόνισε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο flash interview μετά το ματς.
Η Εθνική ακόμη μαθαίνει. Και όταν κερδίζει και όταν χάνει. Άλλο η δικαιολογημένη αισιοδοξία, που την «έχτισε» μέσα από τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματά της, κι άλλο η εξελικτική διαδικασία στην οποία δεδομένα βρίσκεται.
Δεν θα πω το κλισέ, «πως η ήττα έκανε καλό», γιατί είναι μόλις έξι ματς στον «δρόμο» προς το Μουντιάλ και ήρθε μία ήττα απέναντι στον κύριο αντίπαλό μας. Δεν γίνεται να κάνει καλό στον βραχυπρόθεσμο στόχο. Μακροπρόθεσμα ναι. Σίγουρα υπάρχουν διδάγματα από ένα τέτοιο βράδυ, αλλά ήδη από το νέο μοίρασμα της τράπουλας, στην «παρτίδα» της διακοπής του Οκτωβρίου, δηλαδή σε μόλις έναν μήνα, τα «φύλλα» μας πρέπει να παιχθούν ιδανικά.
Στο τέλος της βραδιάς, πάντως, στάθηκα σε δύο σημεία.
Από τη μία, στα λόγια του Κουλιεράκη πως οι διεθνείς περιμένουν πώς και πώς την επόμενη κλήση.
Το γνωρίζαμε από την ημέρα της οριστικοποίησης του προγράμματος των αγώνων. Ειδικά όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα πλέον, όμως, ο Οκτώβρης και τα δύο εκτός έδρας ματς με τη Σκωτία (09/10) και τη Δανία (12/10), εξελίσσονται σε «do-or-die». Τα ξαναείπαμε, πως το «Χ» των Σκωτσέζων στην Κοπεγχάγη και το πρόγραμμά τους, άλλαξαν τα δεδομένα.
Και από την άλλη, στο πιο αισιόδοξο μήνυμα της βραδιάς: το χειροκρότημα του κόσμου στο φινάλε.
Δεν περιμένω ξαφνικά να γίνουμε… Δανία. Και δεν αναφέρομαι στο αγωνιστικό σκέλος. Το οπαδικό DNA είναι DNA, αλλά και πάλι, ο κόσμος αντιλαμβάνεται πως κάτι καλό χτίζεται και παράλληλα με το «χτίσιμο», κυνηγάμε και τους στόχους.
Αλίμονο, άλλωστε. Αν όσοι περιβάλλουν την Εθνική Ελλάδας θέλουν μία φορά να πάει στο Μουντιάλ, οι διεθνείς και τα μέλη της θέλουν δέκα!
Κι εκεί είναι το «κλειδί» για να υψωθεί τείχος γύρω της, να διατηρηθεί η αισιοδοξία και να προσφέρει ο κόσμος το «καύσιμο» με τον τρόπο του, για το σπριντ που χρειάζεται στην επόμενη διακοπή.
