Ο Ντέιβιντ Τζόνσον γεννήθηκε στη Τζαμαϊκά. Βρέθηκε από μικρός στα τμήματα υποδομής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία μάλιστα υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στο ποδόσφαιρο και παρότι δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποτέ με τη φανέλα της πρώτης ομάδας, κατέκτησε ένα FA Youth Cup. Σημαντικότερος σταθμός της καριέρας του ήταν η Νότιγχαμ Φόρεστ, με την οποία και ταυτίστηκε περισσότερο.
Στο Νότιγχαμ γεννήθηκε ο γιος του. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Φόρεστ, έλαμψε με τη φανέλα της την περίοδο της επιστροφής στην Premier League και η Τότεναμ δαπάνησε σχεδόν 50 εκατομμύρια λίρες για να τον αποκτήσει.
Και στον τελικό του Europa League, χρεώθηκε το γκολ που έστειλε στο καναβάτσο την πρώτη ομάδα του πατέρα του. Αν και στην πραγματικότητα η μπάλα πήγε στα δίχτυα από τον ώμο του Σο, ο Μπρέναν Τζόνσον ήταν στη φάση και χρεώθηκε ένα ιστορικό γκολ. Το γκολ του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου της Τότεναμ μετά από 41 χρόνια.
Το γκολ του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου Έλληνα προπονητή! Κι όμως, η εικόνα που θα συνοδεύει πάντα τις διηγήσεις και τα αφιερώματα για τον τίτλο της Τότεναμ, δεν θα είναι αυτή του γκολ.
Ήταν ένα ματς ανάμεσα σε δύο «ναυάγια» της Premier League, ένα αγγλικό ντέρμπι που ήταν εξαρχής ξεκάθαρο πως θα έσωζε τη χρονιά του ενός, βυθίζοντας τον άλλον σε ακόμα μεγαλύτερη εσωστρέφεια. Ένα ματς γεμάτο ένταση, δυνατά μαρκαρίσματα, λάθη, αδυναμίες του ενός που προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί ο άλλος. Πράγματι, σε λίγο καιρό δεν θα το θυμούνται και πολλοί για το ποδόσφαιρο που παίχτηκε, όμως είχε μια άγρια ποδοσφαιρική ομορφιά και έναν τίτλο για την Τότεναμ, που νίκησε για τέταρτη φορά φέτος τους «Κόκκινους Διάβολους».
Ο Άγγελος το είχε πει: «Πάντοτε κερδίζω κάτι στον δεύτερο μου χρόνο σε μια ομάδα». Κι έφτασε στην κατάκτηση του Europa League! Mια πορεία σαν παραμύθι για τον κάποτε προπονητή της Παναχαϊκής, που με τη δουλειά και την προσωπικότητά του έφτασε όχι μόνο να προπονεί ομάδα από το big-6 της Premier League, αλλά να κατακτά και ευρωπαϊκό τίτλο.
Η Τότεναμ ήταν πολύ διαβασμένη χωρίς την μπάλα στο ξεκίνημα του ματς. Έχοντας μελετήσει το μοτίβο ανάπτυξης της Γιουνάιτεντ, πίεσε πολύ στη δεύτερη πάσα και ως επί το πλείστον στα αριστερά, δηλαδή Σο-Ντόργκου και Μαγκουάιρ. Από δικό του λάθος ξεκίνησε και η πρώτη ουσιαστικά επικίνδυνη στιγμή, με τον Τζόνσον στο 11′.
Οι Σπερς πέρασαν ένα τρίλεπτο ασφυκτικής πίεσης και… πανικού στην κοκκινόμαυρη άμυνα, τη στιγμή που η Γιουνάιτεντ αναζήτησε τις μεταβιβάσεις στην αδύναμη πλευρά και στον ορεξάτο Ντιαλό και απείλησε με τον Ιβοριανό, ο οποίος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αδρανή αντίδραση του Βικάριο.
O Ντιαλό ήταν ό,τι πιο επικίνδυνο είχε να επιδείξει η Γιουνάιτεντ στο πρώτο μέρος, είτε απομονώνοντας τον Ουντόγκι είτε συγκλίνοντας παράλληλα με την εστία, είτε με τις διαγώνιες κινήσεις του. Αντίθετα, ο Χόιλουντ ήταν πολύ καλά κλεισμένος. Η ομάδα του Μάντσεστερ είχε 69% κατοχή στο πρώτο ημίωρο, διπλάσιες επαφές στην περιοχή, όμως οι Σπερς ήταν εκείνοι που με ένα παράξενο τέρμα πήγαν στα αποδυτήρια με το προβάδισμα.
Έχοντας ανεβάσει απόδοση στη μεσαία γραμμή και κερδίζοντας περισσότερες μονομαχίες, έφεραν την μπάλα στην περιοχή του Ονάνα, ο οποίος έμεινε κολλημένος στη γραμμή του και ο Σο με τη βοήθεια του Τζόνσον, στον οποίο χρεώθηκε το γκολ, έγραψε με αυτογκόλ το 1-0. Για ένα ακόμα ματς, η άμυνα και ο τερματοφύλακας των «Διαβόλων» δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη.
Στο δεύτερο μέρος, η προσέγγιση της Τότεναμ άλλαξε. Περιορίστηκε στο ανασταλτικό κομμάτι, περιόρισε την πίεση, διατήρησε δυνάμεις και έκλεισε τους διαδρόμους. Η Γιουνάιτεντ ανέβασε και πάλι τα ποσοστά κατοχής, κυκλοφορούσε την μπάλα αλλά όταν έφτανε απέναντι στον Βικάριο, που επίσης είχε δείξει νευρικότητα στο πρώτο μέρος, δεν είχε τις αποφάσεις που θα άλλαζαν τη μοίρα της.
Κι όταν στο 68′ ο Χόιλουντ βρήκε τρόπο να περάσει με το κεφάλι την μπάλα προς τα δίχτυα, ο Φαν ντε Φεν ήταν εκεί, επεκτείνοντας το πόδι του με τρόπο που θύμισε χορευτή του μπαλέτου, για να αποσοβήσει το γκολ. Ήταν ίσως ο οιωνός, ότι αυτή τη φορά η Γιουνάιτεντ δεν έκρυβε μια ακόμα ανατροπή στο μανίκι της.
Μπρούνο, Γκαρνάτσο στην κανονική διάρκεια, Σο και Καζεμίρο στις καθυστερήσεις δεν κατάφεραν να αλλάξουν τα δεδομένα. Οι Σπερς δεν έπαιξαν ποδόσφαιρο στο δεύτερο μέρος, ωστόσο η ρεαλιστική προσέγγιση του Ποστέκογλου είχε αποδώσει καρπούς. Η Γιουνάιτεντ στο μηδέν, ο τίτλος στο Λονδίνο. Για την ομάδα που στην Αγγλία βρίσκεται μόλις πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.
Είναι τόσο παράξενη η χρονιά για την Τότεναμ, που η εικόνα που θα μείνει για πάντα συνδεδεμένη με αυτόν τον τίτλο δεν θα είναι του γκολ που χάρισε τη νίκη, μιας και στην ουσία ήταν αυτογκόλ. Θα είναι η απίστευτη επέμβαση του Φαν ντε Φεν στη γραμμή.
«Όταν πηγαίνεις στους Σπερς, ο κόσμος σου κάνει πλάκα ότι δεν θα κερδίσεις ποτέ κάποιο τίτλο. Αυτό το γκρουπ θέλει να διαβεβαίωσε ότι θα το αλλάξουμε αυτό για τους οπαδούς και τον σύλλογο», έλεγε ο Ολλανδός πριν το ματς και το έκανε πράξη. Η απόλυτη αυτοθυσία του ήταν ο τρόπος που ταίριαζε περισσότερο και στον Άντζε. Χωρίς φανταχτερά data, κατοχές και προσδοκώμενα γκολ. Μια εικόνα βγαλμένη από τον ίδιο τον ύμνο των Σπερς, από το coreo της σέντρας του αγώνα. To dare is to do. Tόλμη και πράξη…
