Το ματς με τη Σκωτία, ήταν σαν μικρογραφία της πορείας που έκανε η Εθνική Ελλάδας, στον όμιλό της. Επί 15-20′, βγάζει την εικόνα της ομάδας, που είναι ικανή να συντρίψει τον αντίπαλο.
Από πόσες πλευρές του γηπέδου, ακούστηκε μονάχα 20 φορές το «πηγαίνουν αυτοί Μουντιάλ και όχι εμείς», μετά το 3-0;
Και όσο πλησιάζει ο καιρός για το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα παίζει σε «λούπα» η συγκεκριμένη σκέψη. Όσα ακολούθησαν, όμως, δίνουν την απάντηση.
Αντί για το 4-0 ή 5-0, ήρθε το 3-1 αρχικά, έπειτα το 3-2 και η απόσταση μεταξύ της νίκης και της ισοπαλίας, ήταν ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος και οι αποκρούσεις του.
Στο δικό της μισάωρο -και κάτι- στο πρώτο ημίχρονο, η Ελλάδα εξαφάνισε τη Σκωτία, για ακόμα μία φορά, στα μεταξύ τους ματς. Στο φινάλε, όμως, έχει να μάθει κάτι από αυτούς.
Από το 60′ και μετά, παρότι δέχονται άλλα δύο γκολ, δεν πτοούνται. Ψάχνουν να βρουν αυτήν τη σανίδα σωτηρίας, δηλαδή το 3-1. Είναι κάτι που οφείλει να το «αντιγράψει», να το «κοπιάρει» όσο καλύτερα μπορεί.
Μέσα στο ματς, στα σημεία που υποφέρει, πρέπει να βρίσκει τρόπους να επιβιώνει. Και όταν πιέζεται και όταν τα πράγματα «στραβώνουν».
Αυτός ίσως είναι ο βασικός λόγος που την κρατάει μακριά από το Μουντιάλ.
Το πλήρωσε στην Κοπεγχάγη, που παρότι είχε τρεις «καθαρές» ευκαιρίες στα πρώτα 20′ του ματς, έχασε τη συγκέντρωσή της μετά το «ψυχρό» 1-0 και πριν το ημίχρονο, μέσα σε δύο λεπτά, το σκορ είχε ξεφύγει στο 3-0.
Αναλόγως, λίγες ημέρες πριν, στη Σκωτία, χωρίς να έχει κινδυνεύσει και με τον κόσμο στο Χάμπντεν Παρκ να γιουχάρει την ίδια του την εθνική, δέχθηκε μια γρήγορη ισοφάριση και με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, λίγα λεπτά αργότερα, βρισκόταν και πίσω στο σκορ.
Η αλλαγή «ποδοσφαιρικής ταυτότητας», από το «μισό-μηδέν», στο «joga bonito», δεν είναι απλή διαδικασία. Είναι επίπονη, αλλά ανά στιγμές, το αποτέλεσμα στο χορτάρι είναι σοκαριστικά όμορφο για τα ελληνικά δεδομένα.
Ήρθαν και «στραβές», και αποκλεισμοί, και σκληρά αποτελέσματα, που ίσως ξανάρθουν μπροστά μας, στη League A του Nations League, όπου η Εθνική Ελλάδας θα μετρήσει τις δυνάμεις της απέναντι σε «γίγαντες».
Το σημαντικό είναι πως ούσα αποκλεισμένη και μαθηματικά από το Μουντιάλ, μαζεύτηκαν περίπου 20.000 κόσμου στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το σημαντικό είναι πως συνεχώς «γεμίζει» την πηγή ποδοσφαιριστών από την οποία μπορεί να αντλήσει υλικό, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το σημαντικό είναι πως ήδη, παράγει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο.
Και μην μπερδευόμαστε, από τις προσδοκίες που η ίδια η Εθνική Ελλάδας δημιούργησε: αυτή η «φουρνιά», είναι ακόμη στην αρχή της. Το δείχνουν οι ηλικίες στην ενδεκάδα, αλλά και στις κλήσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού, γενικότερα.
Προφανώς και τα κομμάτια του παζλ δεν έχουν συμπληρωθεί από τώρα, αλλά αυτός πρέπει να είναι ο στόχος εν όψει EURO 2028, διαμέσου Nations League: να «κατακτήσει» την καλύτερη πνευματική διαχείριση μέσα στα ματς, την καλύτερη αμυντική ισορροπία, σε οργανωμένο παιχνίδι, αλλά και σε στημένες φάσεις.
Γιατί τότε, και θα αξίζει την παρουσία σε μεγάλο τουρνουά, και δεν θα υπάρχει τρόπος να την χάσει.
