Το «τέρας» επισκέφθηκε νωρίς τον Τζόνι Τζάκσον, εκείνος όμως δεν έχει μάθει να συμβιβάζεται. Είχε βάλει ένα στόχο, ένα σκοπό. Και τίποτα δεν ήταν ικανό να τον εμποδίσει από το να τα καταφέρει.
Η ιστορία ενός πιτσιρικά από το Ρίτζγουντ των ΗΠΑ δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο μπορεί να διαβάσει κανείς αυτές τις γιορτινλες μέρες. Είναι όμως το καλύτερο αφήγημα έμπνευσης και πηγής αισιοδοξίας. Μία ιστορία που θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, να ξεπροβάλει ως αυτόματη απάντηση σε κάθε αφελές και άμεσο – δίχως κόπο – «δεν μπορώ».
Ο Τζόνι Τσάκσον το περασμένο καλοκαίρι, διαγνώστηκε δυστυχώς με Λέμφωμα Hodgkins στο τέταρτο στάδιο. Όπως ήταν λογικό, η ζωή του άλλαξε, οι χημειοθεραπείες ξεκίνησαν.
Ο ταλαντούχος όμως γκαρντ, είχε βάλει και ένα στοίχημα που καμία αρρώστια δεν μπορούσε να του το στερήσει. Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου των10 χημιοθεραπειών, ο Τζάκσον ήταν κανονικά στη θέση του, στο γήπεδο. Μόλις τρεις μέρες μετά αφού είχε αφήσει κάτι στη μέση. Να σπάσει το all-time ρεκόρ 2.000 πόντων, του σχολείου του.
Και δεν το έκανε χαριστικά. Αγωνίστηκε και κυριάρχησε με 30 πόντους. Περιχαρής μετά, δήλωσε: «Σίγουρα θα έλεγα ότι είμαι ο ίδιος τύπος. Έμαθα τόσα πολλά από τους τελευταίους μήνες. Η ζωή μου άλλαξε κάπως πάνω μου. Έχω δουλέψει πάρα πολύ, έχω περάσει πάρα πολλά. Το να είσαι εδώ είναι καταπλητικό», είπε ο μικρός ήρωας με τη σπουδαία νοοτροπία.
Ο Τζόνι Τσάκσον έχει ροπή προς τη ζωή, τεράστια αγάπη για το μπάσκετ.
«Αυτός ο τύπος στο παρκέ, είναι κάποιος κόντρα στον οποίο δεν θέλεις να παίξεις. Ο καρκίνος διάλεξε τον λάθος άνθρωπο, συμπεριφέρεται σαν αντίπαλός του», είπε ο προπονητής του.
Ο Τζόνι Τζάκσον έστειλε το δικό του μήνυμα και η πολύ δυνατή ιστορία του αποτελεί ωδή στην άρνηση παραίτησης. Η απτή πραγματικότητα σε λέξεις που εύκολα λέγονται, όπως «μην το βάζεις κάτω» αλλά δύσκολα εφαρμόζονται. Ιδού οι αποδείξεις.
