«Το δις εξαμαρτείν ουν ανδρός σοφού» φίλοι μας Σέρβοι, έτσι δεν είναι; Το πάθημα δεν έγινε μάθημα για την μεγάλη των Γιούγκων σχολή που έγιναν ξανά στο ίδιο έργο θεατής από την παρέα του Μάρκανεν, του Βάλτονεν, του Μούρινεν, του Γιάντουνεν, του Λιτλ και ούτω κάθ’ εξής.
Μία μυσταγωγική παράσταση έλαβε χώρα το βράδυ του Σαββάτου (6/9) στη λετονική πρωτεύουσα. Μία συστάδα από πολεμιστές που όλο έλεγες δεν θα αντέξουν, θα «σκάσουν». Κι όλο επέμεναν.
Το πλάνο; Δεν χάνουμε από έναν παίκτη, όποιος κι αν είναι τούτος. Δεν πα’ να τον λεν’ Γιόκιτς; Και δικαιώθηκαν. Πίεση στην μπάλα, τρέξιμο παντού, διεισδυτικότητα, θράσος. Οι Φινλανδοί μυρίστηκαν σέρβικο αίμα, ελλείψει Μπογκντάνοβιτς και όρμησαν για την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας τους ανεξαρτήτως σπορ.
Και οι παραλληλισμοί έδιναν και έπαιρναν. Είναι η φύση του ουδέτερου μπασκετόφιλου τέτοια να τάσσεται με τους underdog. Πέρυσι, ήταν με τη Σερβία στον παρολίγον άθλο με την Dream Team που γλύτωσε από των Σέρβων τα δόντια στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μερικούς μήνες μετά, το κέντρο βάρους μετατοπίστηκε σε αυτούς τους αλλόκοτους ξανθομάλληδες με την άγνοια κινδύνου που δεν… μάσησαν.
Και γιατί να το κάνουν; Θεριό ο Μάρκανεν, έβγαινε και μπούκαρε στο ζωγραφιστό. Μόνιμη απειλή σε κάθε μήκος και πλάτος του παρκέ. Μία βραδιά, σκέτη ωδή στις ρίζες τους και τη φινλανδική μυθολογία. Τον Ukko (γέρο άνθρωπο και θεό) άλλοτε με το τσεκούρι (διπλή ή μονό) και άλλοτε με το σπαθί.
Την μορφή του φημολογούμενου προβαλτικού θεού της αστραπής (Perkunas) που λέγεται στα βιβλία της ιστορίας των Φινλανδών ότι προήλθε, την πήρε ο Ελίας Βάλντονεν. Είκοσι χρόνια μετά το αλησμόνητο «βάλτο αγόρι μου» του Βασίλη Σκουντή, εμφανίστηκε σαν ο από μηχανής θεός.
Μία ευχή στο Βελιγράδι που ακούστηκε μέχρι τη Ρίγα. Όταν και εμφανίστηκε ο Man of the Match με οκτώ πόντους στα τελευταία δύο λεπτά. Εκεί που η μπάλα ζύγιζε 100 φορές το βάρος της, ευθύνη την οποία Γκούντουριτς και Μίτσιτς δεν μπόρεσαν να σηκώσουν. Άλλο βέβαια το «πρέπει» των Φινλανδών και άλλο των Σέρβων.
Ο δίμετρος γκαρντ από το Ελσίνκι, ο οποίος τα τελευταία χρόνια βγάζει το «ψωμί» του στην Ισπανία (Μανρέσα και τώρα Γρανάδα) με ένα διάλειμμα γερμανικό. Ο Βάλτονεν το πήρε πάνω του και οδήγησε τους «Πλάβι» σε έναν οδυνηρό αποκλεισμό.
Σαν άλλος Σπίσου, τρία χρόνια μετά. «Κάπου σε έχω ξαναδεί, κάπου σε ξέρω», πρέπει να ψέλλισε ο Ιταλός γκαρντ και φίλος του Ακίλε Πολονάρα. Θυμήθηκε τα «όργιά» του προ τριετίας όταν έκανε το ματς της ζωής του και με 22 πόντους, 6 ασίστ και 4 ριμπάουντ έβγαλε πρόωρα εισιτήριο επιστροφής για τη Σερβία.
