Ο Κώστας Παπανικολάου αποτελεί ένα από τα μεγάλα «κεφάλαια» του μπασκετικού Ολυμπιακού αλλά και της Εθνικής Ελλάδος. Έχει αγωνιστεί και στο ΝΒΑ ενώ έχει συμπληρώσει πάνω από 13 χρόνια με την «ερυθρόλευκη» φανέλα.
Σε συνέντευξη του στην ομάδα, μίλησε για την παιδική του ηλικία, την ζωή του στα 10 και φυσικά την αγάπη του για την ομάδα του Πειραιά.
«Ζούσα στα Γρεβενά, πολύ ξέγνοιαστα χρόνια»
«Όταν ήμουν 10 χρονών ζούσα στα Γρεβενά, έμενα μαζί με τους γονείς μου και τον αδερφό μου. Περνούσα πολύ ωραία, πολύ ξέγνοιαστα χρόνια. Όμορφη πόλη. Είχα τους φίλους μου, ωραία, όμορφα, παιχνίδι όλη μέρα», δηλώνει ο Παπανικολάου κάνοντας ένα νοητό «ταξίδι» στο παρελθόν.
Αποκαλύπτει πως ο κόσμος τον έλεγε ΠαπαΝίκ και σβόλο, αλλά δεν ξέρει γιατί. Μίλησε για την «στροφή στην καριέρα» του, καθώς αποκάλυψε πως τότε δεν έπαιζε μπάσκετ, αλλά βόλεϊ:
«Δεν είχα ξεκινήσει ακόμα το μπάσκετ 10 χρονών, η αλήθεια είναι. Έπαιζα βόλεϊ στον Γυμναστικό Σύλλογο Γρεβενών. Και μετά ξεκίνησα το μπάσκετ στο Φιλαθλητικό Όμιλο Πρωτέας Γρεβενών».
Ο… γκάζο-τενεκές, οι ανηφόρες και το σπασμένο χέρι
Όταν ρωτήθηκε τι απολάμβανε περισσότερο στην παιδική του ηλικία αποκάλυψε:
«Εντάξει παιχνίδι όλη μέρα. Έξω. Παίζαμε και με τον αδερφό μου οι δυο μας πολύ στο σπίτι, αλλά ήμασταν παιδιά που θέλαμε την παρέα, θέλαμε να παίξουμε με τους φίλους μας. Παίζαμε τρομερά τότε στα Γρεβενά, κάναμε τρομερά παιχνίδια, κυνηγητό, με μπάλα θυμάμαι. Αυτός που κυνηγούσε είχε μία μπάλα και βάζαμε όρια μέσα στην πόλη κι αυτός που κυνηγούσε έπρεπε να σε πετύχει με την μπάλα. Αλλά τα όρια ήταν μεγάλα, τρέχαμε μέσα στα Γρεβενά, μέσα στα λαγκάδια, μέσα στα τέτοια. Παίζαμε επίσης κρυφτό και γκάζο-τενεκέ! Το οποίο τι ήτανε; Ήτανε ένα τενεκεδάκι πατημένο, το οποίο το βάζαμε σαν σημάδι. Εκεί ήταν ο ένας που φυλούσε. Ήταν σαν κρυφτό αλλά με αυτό, οπότε τι γινότανε για να τους ελευθερώσω όλους, αν παίζαμε 5 άτομα και είχαν πιάσει τους 4, ο τελευταίος που είχε μείνει έπρεπε να πάει να το κλωτσήσει αυτό πριν ο άλλος πατήσει επάνω. Πολύ ωραίο το παιχνίδι είναι πιο ωραίο από ό,τι σας το περιγράφω».
Μίλησε ακόμα και για την μεγαλύτερη απερισκεψία που έχει κάνει:
«Είχα σπάσει το χέρι μου! Είχε μια μεγάλη κατηφόρα εκεί στα Γρεβενά. Είχα ένα ποδήλατο ενός φίλου μου. Και πήγαινα σε μια μεγάλη κατηφόρα. Στα Γρεβενά, άμα βάλετε και δείτε, στο Google Maps, έχει κάτι μεγάλες κατηφόρες που οδηγούν στην κεντρική πλατεία. Και κατέβαινα από εκεί. Και μπροστά μου ήταν ένας παππούς. Το ποδήλατο δεν είχε φρένα, φώναζα στον παππού να φύγει από μπροστά, ο παππούς δεν μ’ άκουγε και για να μην πέσω πάνω στον παππού, πήγα να καβαλήσω το πεζοδρόμιο, στην προσπάθειά μου να τον αποφύγω, έφυγα με το κεφάλι, έπεσα κάτω με το χέρι και το έσπασα».
Σε μια πολύ συγκινητική αναφορά στον αδερφό του, αποκάλυψε πως αυτός ήταν το πρότυπο του και ο άνθρωπος που θαύμαζε τότε πιο πολύ.
Τα σπορ, ο παραλίγο αθλητής… στίβου και οι ασχολίες του
Το αγαπημένο μου άθλημα ήταν το βόλεϊ που έπαιζα εκείνη την εποχή. Είχα κάνει και άλμα εις ύψος λίγο πιο μετά που μου άρεσε επίσης πάρα πολύ. Το ποδόσφαιρο πάντα με τραβούσε αλλά δεν έπαιξα ποτέ, δεν ασχολήθηκα κτλ. Να πάω σε κάποια ομάδα. Ακόμη, όταν ήμουν μικρός, στο χωριό μου, μ’ άρεσε να βοηθάω στην εκκλησία. Πήγαινα στην εκκλησία γιατί μ’ άρεσε να βοηθάω. Επειδή ο φίλος μου που είχα από το χωριό ήταν παπαδοπαίδι, οπότε όταν πήγαινα ή τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα ή το καλοκαίρι, μου άρεσε να πηγαίνω».
Κεφάλαιο: «Ολυμπιακός»
Αντί επιλόγου, ο αρχηγός των Πειραιωτών εξέφρασε την αγάπη του για την ομάδα και πόσα σημαίνει για αυτόν:
«Ο Ολυμπιακός, για μένα είναι η οικογένεια. Είναι το δεύτερο μου σπίτι, είναι αναμνήσεις, είναι συγκινήσεις, είναι όμορφες στιγμές, είναι δύσκολες στιγμές, είναι μεγάλες στιγμές. Είναι μισή ζωή μου ουσιαστικά. Είναι όλη μου η ζωή αθλητικά. Είναι κάτι μοναδικό».
Αναλυτικά η συνέντευξη
Δείτε αναλυτικά την συνέντευξη του Κώστα Παπανικολάου εδώ.
