Η άμμος στην κλεψύδρα κυλούσε αντίστροφα και η μπάλα είχε αρχίσει να ζυγίζει όσο το βάρος της σε χρυσάφι. Η περιβόητη crunch time σε μία τρομερή ατμόσφαιρα ενός σπουδαίου ντέρμπι είχε φτάσει. Ήταν η ώρα των μεγάλων παικτών να κάνουν το βήμα μπροστά και να πάρουν την ευθύνη.
Ο Παναθηναϊκός που έβλεπε από το ξεκίνημα του μεγάλου παιχνιδιού την πλάτη του αντιπάλου του, έδειξε ανθεκτικός στην τελευταία περίοδο. Όπως συνηθίζει άλλωστε να πράττει και φέτος ο πρωταθλητής (Φενέρ, Ερυθρός) όταν η μπάλα καίει. Με τον Χουάντσο ανεβασμένο και τον Λεσόρ παράγων της αναμέτρησης μετά από ένα πρώτο μέρος μακριά από τον καλό του εαυτό (σημαντικό ρόλο στη βελτιώσή του έπαιξε φυσικά ο Κώστας Σλούκας και το αγαπημένο του pick and roll), οι «πράσινοι» προσπέρασαν για πρώτη φορά στο 36’45” με τις βολές του αρχηγού.
Ο φωτεινός πίνακας έγραφε 83-82 και ο εγωισμός του Εβάν Φουρνιέ… ταρακουνήθηκε. Πάνω που το μομέντουμ είχε ξεκάθαρα «πράσινη» απόχρωση και ενώ η αμέσως επόμενη επίθεση του Ολυμπιακού δεν εξελισσόταν ιδανικά με τη μπάλα να κολλάει, μίλησε η προσωπικότητα. Χιλιάδες διά ζώσης ζευγάρια μάτια και εκατομμύρια πίσω από μία οθόνη περίμεναν να δουν τι θα την κάνει ο Φουρνιέ με τον Τσέντι Οσμάν κολλημένο πάνω του. Ήξερε πολύ καλά ο Γάλλος.
Ενώ έδειξε αρχικά να χάνει τον έλεγχο της «σπυριάρας», έκανε μία επιτόπια εκρηκτική ντρίμπλα εύρεσης χώρου, side step και εκτέλεση από τα 7μιση μέτρα υπό την πίεση του χρόνου. Ο Τούρκος πρώην NBAer έκανε ό,τι μπορούσε αλλά δεν ήταν αρκετό. Το σουτ του Φουρνιέ πήρε μεγάλη καμπύλη και η μπάλα επαναπάυθηκε στο καλάθι του «τριφυλλιού». Το ΟΑΚΑ που κόχλαζε, σώπασε προς στιγμήν, οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ένας «ερυθρόλευκος» ντύθηκε Κέντρικ Ναν. Βουβαμάρα, η αδρεναλίνη στα ύψη.
Βέβαια ο Εβάν Φουρνιέ δεν είναι κανένας τυχαίος σκόρερ έστω κι αν χρειάστηκε, όπως ήταν λογικό μετά από 12 χρόνια στην αντίπερα όχθη του ωκεανού, λίγο χρόνο για να εγκλιματιστεί στη νέα πραγματικότητα. Η clutch του φύση δεν εμφανίστηκε ως διά μαγείας στο Μαρούσι μία ωραία νυκτί. Αποτελεί χαρακτηριστικό του, όπλο στη φαρέτρα του, μέρος του παιχνιδιού του. Για κάτι τέτοιες στιγμές και παραστάσεις του, έκαναν… χαμό οι «ερυθρόλευκοι» στο αεροδρόμιο όταν πάτησε Ελλάδα πριν από μερικές εβδομάδες.
Tale quale
Έξι χρόνια πίσω μάλιστα, το σκηνικό είχε επαναλληφθεί με τους ίδιους πρωταγωνιστές στο «θαυμαστό κόσμο» του NBA. Ο Εβάν Φουρνιέ με το Ορλάντο τότε και ο Τσέντι Οσμάν με τους Κλίβελαντ Καβαλίες. Στο ίδιο έργο θεατές ένα πράγμα με τη διαφορά πως τότε ήταν buzzer beater και όχι το σουτ που «σκότωσε» – ψυχολογικά περισσότερο – τον αντίπαλο.
Σε ένα παιχνίδι της κανονικής διάρκειας πολύ κοντά ημερολογιακά στον… πόλεμο των άστρων του ΟΑΚΑ (5/11/18) και ενώ δευτερόλεπτα πριν ο Γάλλος ειχε απωλέσει 1/2 ελεύθερες βολές, υπήρξε και τότε εκείνος που είχε τον τελευταίο λόγο. Στο Ορλάντο και όχι εκτός έδρας, ο άσος του Ολυμπιακού πλέον υποδέχθηκε τη μπάλα μετά από σκριν του Βούτσεβιτς από την πλάγια γραμμή και με 0.1” να απομένει. Προσποιήθηκε με το σώμα στον νυν φόργουορντ του Παναθηναϊκού που την… πάτησε αλλά γρήγορα έβαλε το χέρι του στη φωτιά για να τον δυσκολέψει – όπως και στο ΟΑΚΑ – πρόλαβε και ξέρανε το Κλίβελαντ σε νεκρό χρόνο.
Τη σεζόν εκείνη (2018-19) μάλιστα που ήταν η πιο γεμάτη στην καριέρα του στην αμερικανική λίγκα (81 αγώνες) με 15.1 πόντους, 3.2 ριμπ. και 3.6 ασίστ στα 31.5′ λεπτά που περνούσε στο παρκέ, ο Εβάν Φουρνιέ είχε κάνει τα μεγάλα σουτ… συνήθεια. Όχι μόνο για την ομάδα του αλλά και ολόκληρο το NBA.
Πιο συγκεκριμένα είχε σκοράρει συνολικά 82 πόντους με 29/66 σουτ ενώ μέχρι τα τέλη του Μάρτη, ήταν εκείνος με το καλύτερο ποσοστό σε σουτ τριών πόντων στα τελευταία 30” ενός αγώνα (6/9) και δεύτερος σε σύνολο σε εύστοχα πίσω από τον Μπράντλει Μπιλ που είχε 8/16.
