Ένα παρεάκι με στόχους, δίψα, προσδοκίες, βλέψεις, δυνατότητες, όνειρα και ταλέντο. Μπόλικο ταλέντο. Αλλά και χημεία. Αυτή είναι η φουρνιά της Εθνικής Ομάδας Νέων που έκανε έναν ΤΕΛΕΙΟ πρώτο γύρο στο Κλειστό της Νέας Αλικαρνασού, στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η «γαλανόλευκη» έκανε επίδειξη δύναμης στον 2ο όμιλο και… εις αύριον τα σπουδαία. Μετά το ρεπό της Τρίτης (15/7) και τη μετάβαση από τα γκρουπ στα χιαστί, το ενδιαφέρον στρέφεται στη Φινλανδία, με τους πρωταθλητές Γάλλους στο κάδρο.
Οι πιτσιρικάδες του Κώστα Παπαδόπουλου έχουν κατορθώσει με το ολοκληρωτικό μπάσκετ τους στους τρεις πρώτους αγώνες της διοργάνωσης, να εκτοξεύσουν το εθνικό ενδιαφέρον. Η πιο ελπιδοφόρα γενιά της «Επίσημης Αγαπημένης» κοιτάζει ψηλά, βλέπει μακριά.
Ο ξεκάθαρος στόχους του βάθρου δεν έχει αποσυντονίσει για την ώρα την παρέα του Αλέξανδρου Σαμοντούροβ, του Λευτέρη Λιοτόπουλου και του Νεοκλή Αβδάλα που αποτελούν τα «must watch» ονόματα.
Πίσω από τους πιο προβεβλημένους όμως, υπάρχουν 9 ακόμα παιδιά έτοιμα να μπουν στα παπούτσια τους, να δείξουν τα διαπιστευτήριά τους. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα τόσο με την Τσεχία όσο και με την Ρουμανία, αφού ο κόουτς Παπαδόπουλος άνοιξε το ροτέισον, εμπιστεύτηκε το σύνολο, έδωσε ανάσες και δικαιώθηκε. Τους κράτησε όλους ζεστούς.
Η Εθνική Νέων στο EuroBasket U20 του 2025 έχει μπροστινούς αλλά όχι βρισκόμενους στις σκιές. Τρανό παράδειγμα, ο Ανδρέας Πατρίκης που κυριάρχησε με τους Ρουμάνους. Το κοντέρ έγραψε 19 πόντους με 7/8 σουτ και 6 ριμπάουντ σε 17′. Εντπυπωσιακή εμφάνιση και 24 βαθμούς στην αξιολόγηση, κόντρα σε έναν αντίπαλο αναμφίβολα χαμηλότερης δυναμικής.
Τα πεπραγμένα αυτού του συνόλου και του πρώην παίκτη της ακαδημίας ΔΕΚΑ (νυν του Λαυρίου), έδωσαν την αφορμή στο Ole.gr να κάνει την έρευνά του. Το 1/4 αυτής της χαρισματικής Εθνικής Νέων, είδε το μπάσκετ να κυλά από γενιά σε γενιά. Με τις προσλαμβάνουσες που είχε, ήταν αδύνατο να μην βγουν και τα… βλαστάρια, κολλημένα με τη «σπυριάρα».
Νεοκλής & Δημήτρης Αβδάλας
Ο πολυσυζητημένος «Νέο» του Βιρτζίνια Τεκ πλέον, έχει ήδη αφήσει υποσχέσεις για ένα μέλλον λαμπρό, αποτάσσοντας από μικρός την ταμπέλα του «γιου του Δημήτρη». Έπαιξε ρόλο και ο πατέρας σε αυτό αλλά και η κράση του μικρού, δις καλύτερου νέου παίκτη της Stoiximan GBL με Καρδίτσα και Περιστέρι.
Ο γόνος ενός εκ των μεγαλύτερων what if του ελληνικού μπάσκετ. Ποιος ξέρει που θα είχε φτάσει ο μπαμπάς Αβδάλας, που καμαρώνει τον γιο σαν το… γύφτικο σκερπάνι αλλά και τον προσγειώνει, αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς.
Ξεκίνησε από την Καλαμάτα και τον Ποσειδώνα, τον… τσίμπησε ο Άρης (μέχρι και ο πρόεδρος κατέβηκε στη Μεσσηνία για να τον υπογράψει) αλλά δεν μακροημέρευσε εκεί, για να κατηγορήσει στον Σπόρτινγκ ως «αντάλλαγμα» για τη μεταγραφή του Ντίνου Αγγελίδη.
Εκεί έκανε καριέρα αφού έγινε μέχρι και εμβληματικός αρχηγός της ομάδας (10 χρόνια έμεινε εκεί), πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στον Ιωνικό Φιλαδέλφειας και την Χαλκίδα. Τεσσάρι με τρίποντο, strech φόργουορντ στην εποχή μας και αδυναμία στα καρφώματα.
Ο Νεοκλής αποτελεί το μεγαλύτερο prospect του Ελληνικού μπάσκετ, ψηλός για να παίζει στην περιφέρεια, με μεγάλο διασκελισμό και μπασκετικό μυαλό. Έχει όλα τα εχέγγυα για να φτάσει πάρα πολύ ψηλά.
Αντώνης και Δημήτρης Πατρίκης
Αθόρυβος, χτιστός όπως και ο πατέρας του. «Ψηλός» τσέπης ο Αντρέας Πατρίκης, έχει κάνει ένα πάρα πολύ καλό τουρνουά προς ώρας (10.7 πόντους, 4.7 ριμπάουντ σε μόλις 14′). Ένα ακόμα «λουλούδι» που άνθισε στις ακαδημίες του Νίκου Χατζηβρέττα, ΔΕΚΑ. Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να αποτελεί σύμπτωση.
Πως να μην νοτίσει το «μικρόβιο» του μπάσκετ μέσα τους, όταν άκουγε (και έβλεπε μέσω βίντεο) ιστορίες για τον πατέρα του Δημήτρη, μέλος της τρομερής εκείνης φουρνιάς των Αμπελοκήπων. Της ομάδας της γειτονιάς του κεντρικού τομέα Αθηνών, που έκανε… θόρυβο με τον Γιώργο Καλαφατάκη στον πάγκο.
Εκ πύλου ορμώμενος, ο Πατρίκης ήταν από τους λίγους που δεν μεγάλωσαν τους δρόμους του ανοιχτού που «έθρεψε» την ομάδα των Αμπελοκήπων, στο περιβόητο και ευφυέστατο, Αμπελογκάρντεν.
Η μαγική και άνευ προηγουμένου ομοιογένεια της ομάδας εκείνης, έφεραν ένα τρελό ταξίδι από την ΕΣΚΑ στα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ. Ενεργό μέλος σε όλη την τη διαδρομή, έχει αφήσει τον… συνεχιστή του.
Κόπια σωστή πατέρας και γιος, μίνι… τανκ. Κανένα τεστ DNA δεν χρειάζεται, αρκεί κανείς να τους βάλει δίπλα δίπλα.
Ράιαν & Βασίλης Σούλης
Ο Ράιαν Σούλης ήταν εκείνος που μπήκε μέσα στον αγώνα με τη Λιθουανία, τον πιο δύσκολο της πρώτης φάσης και ουσιαστικά ξεκλείδωσε τους υπόλοιπους. «Παρών» σε κάθε φάση, με την ενέργειά του, τις άμυνές του, την επιμονή του.
Γόνος κι εκείνος πρώην μπασκετμπολίστα, ο οποίος βρέθηκε πέρυσι στην… αγκαλιά του Ρικ Πιτίνο και του Σεντ Τζον’ς όμως τελικά διάλεξε το Ρίτσμοντ για πανεπιστήμιο. Ένα παιδί που βρέθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού από το Λύκειο και είχε ζήτηση.
Κανακάρης του βετεράνου φόργουορντ/σέντερ του Ολυμπιακού, του Περιστερίου και του Πανιωνίου μεταξύ άλλων, ο οποίος στέφθηκε back-to-back πρωταθλητής τη σεζόν του triple crown (1997) και την προηγούμενη.
Μέλος και εκείνος της Εθνικής ομάδας, όλων των κατηγοριών. Από τους Παίδες και τους Εφήβους, με τους οποίους πανηγύρισε το χρυστό το 1995 στην Αθήνα, μέχρι τους Άνδρες για 13 αγώνες.
Ο Βασίλης Σούλης μάλιστα είχε συνυπάρξει με έναν άλλο περήφανο πατέρα στο Λιμάνι. Τον Στεφάν Ρισασέ, ο οποίος είδε τον γιο του να γίνεται draft στο Νο2 πέρυσι.
