Ο Κάιλ Χάινς αποτελεί έναν θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένας Αμερικανός που ήρθε στη «γηραιά ήπειρο» όπως τόσοι και τόσοι που δεν… χωρούσαν στο NBA όμως έμελλε να γίνει πιο Ευρωπαίος από πολλούς άλλους.
Ένας πολύ σπουδαίος αθλητής, 4 φορές κατακτητής της Euroleague και τρεις, αμυντικός της χρονιάς. Ο παίκτης που εισήγαγε ουσιαστικά στο σύγχρονο μπάσκετ την έννοια του… σέντερ τσέπης. Αναμφίβολα μία τεράστια προσωπικότητα για το σπορ, ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε και όχι μόνο.
Μέχρι πρότινος εκείνος με τις περισσότερες συμμετοχές στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της «γηραιάς ηπείρου», με τον Σέρχιο Γιουλ να τον ξεπερνά. Τα επιτεύγματά του και η ευγενική του φυσιογνωμία αποτελούν παρακαταθήκη για αυτό που σήμερα αποτελεί η διοργάνωση. Μία μπασκετική κληρονομιά.
Στα 39 του χρόνια και αφότου σάρωσε τα πάντα στην υπέρλαμπρη καριέρα του, ο Κάιλ Χάινς αποφάσισε το περασμένο καλοκαίρι να κρεμάσει τα παπούτσια, αναλαμβάνοντας πλέον ρόλο στο σταφ των Νετς.
Τι κι αν έχουν περάσει 12 χρόνια και βάλε απ’ όταν ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε μία μυθική ανατροπή στην Κωνσταντινούπολη για το 2ο ευρωπαϊκό της ιστορίας του; Οι παρόντες δύσκολα μπορούν να κεχάσουν τις στιγμές εκείνες.
Αυτό φάνηκε και από τα λεγόμενα του Κάιλ Χάινς στο Podcast Euroleague & Friends στο οποίο ήταν καλεσμένος. Ο σπουδαίος αυτός βετεράνος πλέον αθλητής, πραγματοποίησε μία αναδρομή στο παρελθόν, «τρέχοντας» στιγμές της καριέρας του.
Φυσικά δεν γινόταν να μη σταθεί στο πρώτο τρόπαιο που κατέκτησε. Με τους «ερυθρόλευκους» το 2012 κόντρα σε μία άλλη ομάδα που έμελλε να αφήσει τη δική του σφραγίδα.
Μεταξύ άλλων έφτασε στην παραδοχή πως θα ήθελε να ξαναπαίξει το εν λόγω ματς, να το ξαναζήσει. Εκείνο το αλησμόνητο come back των 19 πόντων που ολοκληρώθηκε με το πιο iconic ίσως σουτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που φτάνει σε αυτό το συμπέρασμα. Αγώνα στον οποίο δεν μπόρεσε καν να σκοράρει αλλά συνέβαλε φυσικά στην τελική έκβαση.
Το σχετικό απόσμασμα στο 4’08”
«Αν μπορούσα ποτέ να ξαναπαίξω ένα ματς, νομίζω ότι θα ήταν αυτό. Ή να μπορούσα να είμαι στις εξέδρες και να βλέπω κάπως τον εαυτό μου, σαν να βρίσκομαι σε μια άλλη πραγματικότητα, σε ένα παράλληλο σύμπαν. Λόγω των συναισθημάτων. Αυτός ο αγώνας ήταν τόσο ξεχωριστός, αν το δεις από το πώς είχαμε ξεκινήσει τη σεζόν και το πώς τελειώσαμε τη σεζόν. Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν μας έβλεπαν να μπαίνουμε καλά-καλά στο Top-16. Είχαμε πολλούς νεαρούς παίκτες, παίκτες που δεν είχαν καταφέρει κάτι σπουδαίο στις καριέρες τους και όλοι το έβλεπαν σαν να ήταν ο Σπανούλης και μερικοί νεαροί παίκτες. Αυτό θεωρούσαν όλοι ότι ήμασταν. Ένα σωρό no-name παίκτες και ο Σπανούλης.
Όμως ο Ίβκοβιτς, ο Θεός να τον αναπαύσει, ήταν διάνοια και κατάφερε να φτιάξει αυτή την ομάδα. Οπότε ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή και μία πολύ ξεχωριστή ομάδα. Όπως το βλέπω εγώ, πρέπει να είμαι μία από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της EuroLeague. Γιατί αν συνοπολογίσεις όλη τη σεζόν και τα ονόματα που προήλθαν από αυτή τη στιγμή, δηλαδή αυτό ήταν το ξεκίνημα του Σλούκα, το ξεκίνημα του Πρίντεζη, του Παπανικολάου. Τόσοι μεγάλοι παίκτες, που κοιτάς πίσω και λες ουαου. Αυτή ήταν κατά κάπιοιον τρόπο η απαρχή για τις καριέρας μας. Για αυτό ήταν τόσο σπέσιαλ για μένα. Είμαι πλέον γέρος, έχω αποσυρθεί και ο Σλούκας συνεχίζει να κερδίζει. Νιώθω γέρος όταν ξυπνάω το πρωί», είπε μεταξύ άλλων ο Κάιλ Χάινς.
