Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
«Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω…». Ο «καπετάνιος» που θα ήθελε κάθε Ολυμπιακός, βαμμένος και μη, μέσα στο παρκέ. Αυτό είναι ο Κώστας Παπανικολάου που δεν μπορούσε το μυαλό του φτάσει σε όσα το πλήρωμα του καιρού, του έφερε.
Ο αρχηγός που αξίζει στον μπασκετικό Ολυμπιακό, πάνω στη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής. Αγωνιστικά αλλά και πνευματικά. Για τα ανδραγαθήματά του, τη φιλοσοφία του. Την πρόταξη του «εμείς» και την υποβάθμιση του «εγώ». Αλλά και το ήθος και τα ιδανικά του.
Ο Κώστας Παπανικολάου μαγέλωσε μαζί με τον Ολυμπιακό. Ήρθε αμούστακος ως επιλογή του Παναγιώτη Γιαννάκη όπως έχει ο ίδιος ο «Δράκος» εξηγήσει στο Ole.gr αφού έβλεπε ΚΑΙ σε εκείνον, το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Και έγινε κοτζάμ «θρύλος». Ρέκορντμαν συμμετοχών σε ευρωπαϊκές συμμετοχές αφήνοντας πίσω του… ιερά τέρατα του συλλόγου, πρώτος «κλέφτης» στο πρωτάθλημα, τέταρτος σκόρερ κι άλλα πολλά.
Κυρίως όμως έγινε το πρόσωπο του Ολυμπιακού. Η επιμονή και το πείσμα, ο συνδετικός κρίκος που παρά την… αστερόσκονη γύρω του, βρίσκει τον τρόπο να παραμένει κομβικός. Η πολυσχιδής του φύση και η αγωνιστική άγνοια κινδύνου του, έχουν συντελέσει σε αυτό που σημαίνει σήμερα ο Κώστας Παπανικολάου για τον Ολυμπιακό. Κάτι παραπάνω από τον αρχηγό του.
Μέσα σ’ όλα. Από το πείραγμα και το οργανωτικό κομμάτι μπροστά από το πέταλο των «ερυθρολεύκων» κόντρα στην Παρτιζάν όπου οργάνωσε μία ολόκληρη κερκίδα, μέχρι την κοινωνικά ευαισθητοποιημένη θέση του, το βήμα πίσω όπου χρειαστεί για το καλό της ομάδας, τη… θυσία και τη «γαλανόλευκη».
Άλλωστε όπως εξήγησε και στη συνέντευξη που πραχώρησε στο Ole.gr στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Ολυμπιακού, μονάχα με μία προσδοκία είχε έρθει πριν από μία 15ετία. «Να καταφέρω να αποδείξω ότι αξίζω να βρίσκομαι στην ομάδα», σημείωσε με ειλικρίνεια.
Από το ΄πρέπει’ που κουβαλάει η φετινή ομάδα λόγω της ιστορικής περίστασης μέχρι τις back-to-back κατακτησεις του τροπαίου στις οποίες ταξιδεύει ο νους αυθόρμητα. Κρυμμένες σε ένα ντουλαπάκι σαν… χρυσό μυστικό.
Το Νο48 στο draft του 2012 από τους Νικς που έζησε και την εκεί εμπειρία λίγους μήνες αργότερα με τους Ρόκετς, επέστρεψε το 2016 στον Πειραιά γιατί «ήξερε ότι θα βρει τον εαυτό του.»
Ο αρχηγός του μπασκετικού Ολυμπιακού, που ανήκει στην ομάδα του Λιμανιού από το 2009 μέχρι σήμερα με ένα break 2μιση ετών (2013-2016), δεν έκρυψε τους ισχυρούς δεσμούς που έχουν δημιουργηθεί.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο το αφιέρωμα του Ole.gr για τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού:
«Στιγμές της Δόξας σου»: «Έρχεται» ΣΟΥΠΕΡ ντοκιμαντέρ από τους Betarades, για τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού
Όλα τα λεγόμενα του Κώστα Παπανικολάου…
«Όταν πρωτοήρθα, ήταν μία ευκαιρία από ένα σύλλογο που βρισκόταν στο κορυφαίο επίπεδο. Ένα παιδί 19 χρονών να αποτελεί μέρος αυτού του συλλόγου, ήταν τεράστιο κίνητρο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα πάει στην πρώτη προετοιμασία στο Καρπενήσι. Μπήκα μέσα και ήταν ο Τσίλντρες, ο Βασιλόπουλος… Σοκ και δέος. Λες ‘που έχω έρθει τώρα’;
Πλέον σημαίνει όλη μου η μπασκετική ζωή. Είναι η οικογένειά μου, το δεύτερό μου σπίτι. Οι δεσμοί που έχουν δημιουργηθεί είναι ζωής τόσο με τους ανθρώπους της ομάδας όσο και με τον κόσμο. Νιώθω ευλογημένος που έχω καταφέρει τόσα χρόνια μετά να βρίσκομαι ακόμα εδώ και να αποτελώ κομμάτι του οργανισμού.»
Είναι αυτά που φαίνονται και μπορείς να ξεχωρίσεις με την πρώτη ματιά αλλά και άλλα πιο… προσωπικά. Είναι οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι όμορφες νίκες και οι δύσκολες ήττες. Πράγματα που δε δένουν και με τον κόσμο.
Είναι η καθημερινότητα με τους ανθρώπους μέσα στο σύλλογο, η τριβή. Η κάθε προπόνηση, οι καλημέρες μας και το ‘καλό μεσημέρι’ φεύγοντας. Μικρά πράγματα τα οποία όμως όταν αποστασιοποιείσαι και κοιτάζεις τον περίγυρό σου από πάνω, συνειδητοποιείς ότι με κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους τους βλέπω πιο πολύ από την οικογένειά μου. Όλες οι μικρές αυτές στιγμές δημιουργούν μία φιλία και ένα δέσιμο.»
Στιγμές…
«Το ταξίδι στην Αμερική. Η πρώτη μου συμμετοχή με τον Ολυμπιακό κόντρα στους Σαν Αντόνιο και το Κλίβελαντ. Ανεπίσημη. Και μετά η πρώτη επίσημη με τον κόουτς Γιαννάκη στη Μάλαγα για την Ευρωλίγκα. Δεν θα πω τις μεγάλες νίκες, τις κατακτήσεις της Euroleague το 2012 και το 2013. Προφανώς. Ή τα πρωταθλήματα, το 2012, το 2016 και η τελευταία τριετία. Αυτά μπορεί να τα σκεφτεί ο καθένας.
Για μένα είναι φάσεις που περνάμε με τα παιδιά. Μία όμορφη φάση που μπορεί να βγει μέσα στο γήπεδο και να τη χαρούμε και να την πανηγυρίσουμε όλοι μαζί. Είναι μία ατάκα που μπορεί να ειπωθεί από κάποιον στα αποδυτήρια και να σου μείνει, φέρνοντας γέλιο ή οτιδήποτε.
Είναι τόσες πολλές οι στιγμές που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια και να πεις κάποια ως την πιο ιδιαίτερη. Σίγουρα οι κατακτήσεις έχουν ένα δικό τους χώρο μέσα στον ψυχισμό του κάθε αθλητή. Ξέρεις ότι είναι σε ένα ντουλαπάκι εκεί σαν ΄χρυσό μυστικό’ που το κρατάει και όποτε χρειαστεί, το ανοίγει. Παίρνει μία ανάμνηση και προχωράει.
Για εμένα είναι η καθημερινότητα. Οι συμπαίκτες μου ανά τα χρόνια, οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει στο σύλλογο, που δουλεύουν όλη μέρα και όλη νύχτα για να έχουμε εμείς την καλύτερη δυνατή κατάσταση, για να δουλέψουμε στο υψηλότερο επίπεδο.»
Προσδοκίες…
«Με μία προσδοκία είχα έρθει. Να καταφέρω να αποδείξω ότι αξίζει να βρίσκομαι στην ομάδα και να καταφέρω κάποια στιγμή να αγωνίζομαι για τον Ολυμπιακό, να είμαι μέρος της ομάδας και του ροτέισον. Δεν μπορούσε τότε το μυαλό μου να φτάσει σε όλα αυτά που η συνέχεια έφερε και ότι θα ήμουν εδώ σήμερα τόσα χρόνια μετά.»
Ρέκορντμαν
«Δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα μου. Αυτά τα προσωπικά επιτεύγματα είναι πολύ σημαντικά να έχεις να τα βλέπεις όταν τελειώσεις την καριέρα σου. Για εμένα πάντα ήταν, είναι και θα είναι η ομαδική επιτυχία. Όταν κερδίζουμε όλοι μαζί και κάνουμε και τον κόσμο μας περήφανο, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό που μένει στη συνείδηση του καθενός και του κόσμου.»
Επιστροφή 2016
«Ακριβώς αυτό που περίμενα, αυτό συνέβη. Περίμενα να βρω μία ομάδα που ήξερα από μένα τι μπορούσα να της δώσω, ήξερα εγώ ότι θα έχω το χρόνο να ξαναβρώ τον εαυτό μου και το ρυθμό μου μέσα από την ομάδα. Ότι δεν θα πιεστώ, δεν θα το κάνει κανείς για να αποδώσω κατευθείαν. Όπως και έγινε.
Βρήκα το χώρο, το χρόνο μου, τη υπομονή και τη στήριξη από όλο τον οργανισμό και σιγά σιγά βρήκα τον εαυτό μου ώστε να ανταποδώσω πίσω όλη αυτήν την εμπιστοσύνη που μου δόθηκε.»
Απόσυρση φανέλας
«Δεν το σκέφτομαι όχι διότι θεωρώ ότι δεν είναι κάτι που οφείλουν οι πρόεδροι να κάνουν για μένα. Αν συμβεί βέβαια θα είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο αλλά το γεγονός ότι είμαι τόσα χρόνια εδώ, δεν σημαίνει ότι κάποιους οφείλει ή ότι πρέπει να αποσυρθεί η φανέλα μου.
Αυτό έχει συμβεί σε δύο παιδιά, τα οποία συνέβαλαν τα μέγιστα, έδωσαν την ψυχή τους για την ομάδα και τους αξίζει. Αν κριθεί ότι αξίζει και για εμένα να βρίσκομαι εκεί, ισάξιός τους θα είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Από εκεί και πέρα όμως δεν νιώθω ότι κάποιος μου οφείλει κάτι ή μου το χρωστάει.»
Ευχές…
«Ένα πράγμα είναι στο μυαλό όλων μας. Θέλαμε και τους 4 τίτλους, δυστυχώς χάσαμε τον ένα του Κυπέλλου αλλά τώρα εστιάζουμε μπροστά στο πρωτάθλημα και τη Euroleague. Ξέρουμε ότι ο κόσμος θέλει διακαώς την κορυφή της Ευρώπης, όπως και το πρωτάθλημα. Ο στόχος μας εμάς είναι διττός, θέλουμε πολύ να τους κάνουμε χαρούμενους. Είναι κάτι που ‘πρέπει’ να κάνουμε, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Είναι μία χρονιά που σηματοδοτεί τα 100 χρόνια και είναι πάρα πολύ σημαντική για όλο το σύλλογο.»
