Φίλες, κολλητές, (πρώην) συμπαίκτριες στον Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης, με τον οποίο έσπασαν την κυριαρχία του Ολυμπιακού μετά από 12 χρόνια. Πλέον και πρωταθλήτριες κόσμου με την Εθνική ομάδα. Δύο βασικά στελέχη που ενώνουν την προηγούμενη «φουρνιά» με την νέα.
Αυτές είναι οι Έλενα Ξενάκη και Αθηνά Γιαννοπούλου, οι οποίες έφτασαν πανευτυχείς στο Ελευθέριος Βενιζέλος το πρωί της Παρασκευής (25/7). Το μακρύ ταξίδι της επιστροφής από την Σιγκαπούρη με ενδιάμεση στάση την Ντόχα, ήταν το πιο γλυκό που έχουν κάνει ποτέ. Με το χρυσό μετάλλιο φορεμένο στο στήθος, κοιτάζοντας τον κόσμο της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης, από την κορυφή.
Αυτή τη θέα από ψηλά, περίμεναν αρκετά χρόνια για να τη ζήσουν. Ιδίως η Έλενα Ξενάκη που ανήκει και περισσότερα χρόνια σ’ αυτό το σύνολο. Στη Σιγκαπούρη, ήρθε η δικαίωση.
Στιγμές μετά την ολοκλήρωση του τελικό με τις Μαγυάρες, τον οποίο η Εθνική πόλο γυναικών μετάτρεψε σε παράσταση για έναν ρόλο, οι δυο τους έλεγαν η μία στην άλλη. ‘Μήπως είμαστε πρωταθλήτριες κόσμου, μήπως είμαστε πρωταθλήτριες κόσμου’; Μπορούν να το βροντοφωνάξουν.
«Όσο πιο πολύ το λέμε, τόσο περισσότερο το συνειδητοποιούμε. Εγώ προσωπικά δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Έλεγα πως μόλις έρθουμε εδώ και δούμε όλον αυτόν τον κόσμο και φτάσουμε σπίτι μας, μόνο τότε. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμα.» (Ξενάκη)
«Αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη. Είμαι σε σοκ ακόμα, όσο παρνάει ο καιρός θα το συνειδητοποιώ αυτό που έχουμε καταφέρει» (Γιαννοπούλου), είπαν στους Betarades. Αχώριστες αν και η 7 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Σαμπαντέλ, βρέθηκε για να πάρει τη μία μακριά από την άλλη.
Η Αθηνά Γιαννοπούλου που έχει αλλάξει επίπεδο στο παιχνίδι της, ούσα μία πολύ ολοκληρωμένη αθλήτρια, ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά της τια την Ισπανία στα 24 της. Όταν σε καλεί το μεγαλύτερο κλαμπ, ήταν αδύνατο να πράξει διαφορετικά. Τεράστια η πρόκληση, σπουδαία η μεταγραφή για την ίδια και το ελληνικό πόλο.
Επιστροφή στο χρυσό και τα στοιχεία που το έφεραν στα μέρη μας. «Σίγουρα η όρεξη. Μετά από τόσες δυσκολίες ήταν σίγουρα μία ανάσα ούτως ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε και να συνεχίσουμε να το κάνουμε με τον ίδιο ρυθμό και δίψα για επιτυχίες.» (Ξενάκη)
«Στα Παγκόσμια δεν είχαμε και τις καλύτερες εμπειρίες καμία από τις δυο μας. Το ότι φτάσαμε στην κορυφή είναι κάτι που μας δίνει κίνητρο για τη συνέχεια. Γιατί ναι μεν μπορεί να φτάσαμε εκεί, να είναι όμορφα που πήραμε το χρυσό αλλά πρέπει να διατηρηθείς και κάπως στο υψηλότερο επίπεδο. Συνεχίζουμε πολύ πολύ όρεξη και δουλειά.» (Γιαννοπούλου)
Όταν όλα είχαν τελειώσει και αφού πρώτα είχε κάνει μία βουτιά ανακούφισης στην πισίνα που θριάμβευσε η δική του Εθνική πόλο γυναικών, ο Χάρης Παυλίδης θυμήθηκε μία ενδεικτική ιστορία, προάγγελος της κατάκτησης.
Μία επίτευξη στόχου που την πίστευαν όλες, όπως μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει και με την ιστορία που μοιράστηκε η αριστερόχειρας, Έλενα Ξενάκη.
«Ήμασταν στην προπόνηση, στην πισίνα των αγώνων και έκαναν κάτι τελευταίες δοκιμές πριν την έναρξη του τουρνουά. Είδαμε αυτό που είπε ο κόουτς στον πίνακα (σ.σ. παγκόσμια πρωταθλήτρια 2025 η Ελλάδα), τρελαθήκαμε προφανώς. Λέγαμε ότι είναι προφητικό και σημαδειακό, πως θα γίνει. Εντωμεταξύ είχαν γράψει ακραίο σκορ, κάτι τρέλες. Το είδαμε και είπαμε ‘ωραία, πάμε να βγάλουμε φωτογραφία να το έχουμε για το μέλλον’΄. Και εκείνος μας είπε ‘αφήστε το καλύτερα. Όταν γίνει το βγάζετε.
Γενικά δεν φημίζεται και για την τρομερή αισιοδοξία του στην αρχή κάθε τουρνουά αλλά σου βγάζει αυτήν την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά. Ότι, ότιδήποτε κάνεις, πρέπει να το κάνεις σωστά.» (Γιαννοπούλου).
«’Εχω κι άλλο ένα σκηνικό. Πριν βγούμε για την παρουσίαση, όταν περιμέναμε. Είχε όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές ανά τα χρόνια. Και κάθε φορά το κοιτάζαμε και λέγαμε πως το 2025, θα είμαστε εμείς.
Το πρωί πριν τον τελικό, κάναμε προπόνηση στην πισίνα των αγώνων και πήγα στον τοίχο και είπε σε όλες, θα γράφει 2025 Greece από αύριο. Όντως το πιστεύσαμε. Όσο περνούσαν τα παιχνίδια, τόσο περισσότερο.» (Ξενάκη)
Τρεις περίπου μήνες πίσω, η «γαλανόλευκη» έριξε την πρώτη… βολή. Στην Κίνα και το παγκόσμιο Κύπελλο. Άλλο όμως το πάλαι ποτέ World League, δ’οχως διάθεση υποβάθμισης, άλλο το παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου. Και το πανηγύρισαν όπως έπρεπε, δεόντος.
Βιολί και λαούτο δεν είχαν όπως λέει σε κάποια στροφή και το «τραγούδι του τουρνουά», με το οποίο χόρεψαν πριν βγουν για την απονομή.
«Το ‘γλέντι’, το τραγούδι εννοώ. Ήταν το τραγούδι της διοργάνωσης. Πήγαμε στα αποδυτήρια, είχαμε δύο λεπτά για να αλλάξουμε και κάναμε σαν τρελές. Και το είχα βάλει στο ηχείο και χορεύαμε παράλληλα. Αυτά είναι και τα ωραία που σου μένουν.» (Γιαννοπούλου)
«Γενικά απ’ όταν έγινε η απονομή, δεν είχαμε αρκετό χρόνο ούτε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί γιατί τελείωσε πολύ αργά το παιχνίδι και θέλαμε να πάμε να φάμε και να διασκεδάσουμε», τόνισε η Έλενα Ξενάκη πριν εξυμνήσει στην φίλη και συμπαίκτριά της Αθηνά Γιανναπούλου για την… δημοσιογραφική της στάση.
Η πρώην παίκτρια του ΝΟΒ και νυν της υπερομάδας της Σαμπαντέλ, ήταν εκείνη που κρατούσε το μικρόφωνο των Betarades και η αλήθεια είναι πως το έκανε με περίσσεια άνεση. Είχε κάνει τον ρόλο, κτήμα της. Εδώ στην κορυφή του κόσμου ανέβηκαν να μου πείτε, σε ένα μικρόφωνο θα κολλούσαν;
Και συνέχισε… «Μετά που χαλαρώσαμε και ήπιαμε τα ποτά μας μαζί με τα μετάλλιά μας, ήταν και εκεί πολύ όμορφα. Νομίζω θα το θυμόμαστε όλες για μια ζωή.»
Για την μεγάλη δημοσιότητα των ημερών αυτών και τη θερμή υποδοχή από κάμερες και φωτογράφους, πέρα από τους δικούς τους ανθρώπους, η Έλενα Ξενάκη σημείωσε ότι… «Όσο το έχουμε να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο. Να πούμε αυτά που θέλουμε και νομίζω είναι και στο χέρι μας, με τις επιτυχίες μας να έρχεται όλο και περισσότερος κόσμος. Να μας βγάζει φωτογραφίες. Χαρά μας είναι, φέρνει περισσότερα παιδιά στο άθλημα και αυτό θέλουμε.»
«Σίγουρα πρέπει να υπάρχει η ανάλογη προώθηση του αθλήματος. Είναι το εθνικό μας σπορ. Έχουμε φέρει τόσο σε επίπεδο ανδρών όσο και σε γυναικών, πάρα πολλές επιτυχίες. Το παράπονό μου εμένα είναι πως ναι, είναι όμορφη αυτή η εικόνα και η υποστήριξη όταν κερδίζουμε αλλά και όταν χάνουμε θα πρέπει να είναι εκεί ο κόσμος.
Όχι ο δικός μας γιατί αυτός είναι ούτως ή άλλως εδώ, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Όπως καταλαβαίνετε όμως, μόνο με τις επιτυχίες ασχολούνται όλοι και μετά απλά ξεχνιόμαστε. Και είναι προσπάθεια πολλών χρόνων, κόπων και ιδρώτα. Δεν είναι απλά ένα χρυσό μετάλλιο αλλά πολλά από πίσω.» (Γιαννοπούλου)
Εν κατακλείδι και αναφορικά με τις δηλώσεις του κ. Βρούτση περί έμπρακτης αρωγής στο άθλημα, οι Έλενα Ξενάκη και Αθηνά Γιαννοπούλου έχουν επιλέξει να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Ζητώντας βέβαια πολύ απλά αλλά τόσο σημαντικά ζητήματα.
«Έιμαστε αισιόδοξες, ναι. Και μετά από αυτό που έγινε στη Σιγκαπούρη τόσο από εμάς όσο και από τους άνδρες, θεωρώ πως είμαστε και σε θέση να ζητήσουμε πράγματα παραπάνω. Είναι η στιγμή να απαιτήσουμε αν και νομίζω πως δεν χρειαστεί, θα γίνει αυτό που χρειάζεται.
Κυρίως για την Εθνική ομάδα, να έχει μία πισίνα να προπονείται, χωρίς να χρειάζεται να πηγαίνει για κάθε προπόνηση και σε διαφορετικό κολυμβητήριο. Είναι πολύ απλό αυτό που ζητάμε, δεν είναι τόσο πολύπλοκο. Αυτό θέλουμε.» (Ξενάκη)
«Θα συμφωνήσω, πρέπει η Πολιτεία να βάλει το χεράκι της λίγο παραπάνω. Να μας στηρίξει στα πολύ απλά που θέλουμε. Να έχουμε τη δική μας πισίνα και γυμναστήριο, νορμάλ εγκαταστάσεις για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε κι εμείς να φέρνουμε επιτυχίες.» (Γιαννοπούλου).
