Αυτοχαρακτηρίζεται «δεινόσαυρος» λόγω του τρόπον τινά παραδοσιακού τρόπου σκέψης σε ορισμένα θεμελιώδη. Άσχετα με τον αν η Εθνική (του) ομάδα πόλο των γυναικών έπαιξε ένα μοντέρνο και θελκτικό στο μάτι πόλο που παραδέχθηκαν όλοι οι συνάδελφοί του και οι αγνοί φαν του αθλήματος. Αυτοί οι λίγοι, οι ρομαντικοί. Χωρίς τις παρωπίδες. Ασχέτως αν η αναγνώριση ήταν καθολική και στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου των νικητών, αποδόθηκε δικαιοσύνη.

«Μάγος» πάντως δεν είναι όπως ξεκαθάρισε από το… καλημέρα της κουβέντας. Αν και αυτά που έχει κάνει μέσα σε λίγους μήνες με τη «γαλανόλευκη» σε κάτι τέτοιο παραπέμπουν. Δύο διοργανώσεις, δύο χρυσά. Η κορυφή του ανήκει. Σε εκείνον και στα κορίτσια του που κατέπληξαν τον κόσμο.

Μία συζήτηση η οποία είχε κάτι απ’ όλες τις… εποχές. Για την ακρίβεια, τα καιρικά φαινόμενα. Από τη λιακάδα και την «έναστρη νύχτα» σαν τον περιβόητο πίνακα του Βίνσεντ Βαν Γκογκ μέχρι κεραυνούς και «αστραπές». Για την Εθνική πόλο ανδρών που «λιθοβολήθηκε», αγαπημένο σπορ του Έλληνα ιδίως. Για τις υποδομές. Για την «καλή θέληση όλων αλλά στο δια ταύτα…». Για τους διαδρόμους του ΟΑΚΑ που έχουν μετατραπεί σε γυμναστήριο. Για τα 250 ευρώ που ζητήθηκαν από μία «αραχνιασμένη» αίθουσα για την Εθνική ομάδα. Για την παγκόσμια πρωταθλήτρια «γαλανόλευκη».

Χάρης Παυλίδης, ο Μίδας του παγκόσμιου πόλο: Ένας συλλέκτης μεταλλίων

Σαν άλλος βασιλιάς της Φρυγίας, ο Χάρης Παυλίδης ότι αγγίζει, γίνεται… χρυσός.

Δεν του αρέσει να «στρογγυλεύει» καταστάσεις κι γι’ αυτό έχει χαλάσει σχέσεις. Είναι αυτός που είναι όμως. «Μαζί με τα καλά μου, παίρνουν και τα κακά μου», παραδέχθηκε για όσους τον διαλέγουν. Πάνε πακέτο αυτά σε όλους τους ανθρώπους.

Μία κουβέντα – διότι τέτοια ήταν, ο όρος συνέντευξη ακούγεται αρκετά ‘στεγνός’ για τα όσα ειπώθηκαν – γεμάτη ατάκες. Και ιστορίες. Από τη Σιγκαπούρη και πριν από αυτή. Από την πρώτη κιόλας προπόνηση της Εθνικής ομάδας πόλο των γυναικών, έθεσε το τέμπο. «Πήγαν να με τρελάνουν με τον τρόπο που σκέφτονταν…». Είπαμε δεν έχει μάθει να αφήνει τίποτα να πέφτει κάτω. Έτσι πορεύτηκε σε όλη του την καριέρα. «Σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.» Κάπως έτσι.

Η υψηλότερη θέση στο «παγόβουνο» (καλοκαιριάτικα) της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης δεν ήταν αυτοσκοπός. Αφού ο στόχος ήταν, είναι και παραμένει σαφής. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λος Άντζελες. Προς δυσαρέσκεια όλων όμως, πέταξε και τη «βόμβα» του. «Θα ήθελα ένα ολυμπιακό μετάλλιο αλλά δεν βλέπω να φτάνω μέχρι εκεί.»

Ο Χάρης Παυλίδης δεν φημίζεται για την αισιοξία του. Το παραδέχθηκε – κι όχι μια φορά – και ο ίδιος στους Betarades, συμφωνώντας με την Αθηνά Γιαννοπούλου που δεν το έκρυψε στην αίθουσα αφίξεων του διεθνή αερολιμένα, με το χρυσό μετάλλιο περασμένο στο λαιμό.

Είπε πολλά, πάρα πολλά. Για τον Ολυμπιακό με τον οποίο τα πέτυχε όλα, έφτασε στην κορυφή αλλά ένιωσε έναν κορεσμό. Ξεχώρισε το πρώτο ντάμπλ και φυσικά το παγκόσμιο με την Εθνική.

Ο «Μίδας» Παυλίδης των 23 μεταλλίων/πρωταθλημάτων/διακρίσεων που είχε μια μεγάλη ανησυχία. «Πίστευα ότι θα τελειώσω την καριέρα μου και δεν θα έχω κερδίσει ένα πρωτάθλημα.» Γι’ αυτό καλύτερα να τον αφήσουμε να τα εξηγήσει εκείνος λίγο, στον σημαντικό χρόνο που μας διέθεσε πριν φύγει κι εκείνος για να ξεκουραστεί. Και να σκεφτεί το μέλλον, πως θα βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Έτσι έχει μάθει, έτσι έκανε σε όλη του τη ζωή…