«Salvador» στα πορτογαλικά, τη μητρική γλώσσα του Ζίνι, σημαίνει «σωτήρας» και στο ΑΕΚ-Άρης, ήταν τέτοιος. Όχι μόνο για την ΑΕΚ και το προφανές (το γκολ), αλλά για πολλούς λόγους.
Η παρουσία του, έδειξε το μέγεθος της απουσίας του. Αυτός «ξεμπλοκάρει» την ΑΕΚ και κρίνει το ματς.
Ναι, στο τέλος της ημέρας, δεν υπάρχει κάτι με μεγαλύτερη σημασία από τους τρεις βαθμούς. Δεν θα ήταν, όμως, τρομερά άδικο, να σταθεί κανείς μόνο εκεί;
Η ΑΕΚ «μπαίνει» σε μία πολύ δύσκολη εβδομάδα, ίσως την πιο απαιτητική για αυτήν, στο πρώτο μισό της σεζόν, ήρεμη. Βαθμολογικά.
Είναι προφανές πως το μέγεθος του τραυματισμού του Πιερό, περιπλέκει τα πράγματα. Αυτή είναι μία άλλη κουβέντα, όμως.
Στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, ο Ζίνι βγάζει ένταση: πιέζει συνεχώς, ακόμα και σε χώρους εκτός των… αρμοδιοτήτων του, ενώ παράλληλα, προσφέρει στον Νίκολιτς -και τον Γιόβιτς- την επιλογή της ακατάπαυστης κίνησης στον χώρο.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Το Ζίνι-Γιόβιτς, ως δίδυμο στην επίθεση, φαντάζει πιο ορθολογικό από το Γιόβιτς-Πιερό.
Ο Ζίνι είναι ποδοσφαιριστής με πολλά τρεξίματα και ταχύτητα, «γλυτώνοντας» τον Γιόβιτς από μέρος μιας… χαμαλοδουλειάς που μπορεί να υποστηρίξει, αλλά γιατί να «φορτωθεί»;
Είναι σαφώς πιο άνετος με την μπάλα στα πόδια, παρά όταν την κυνηγά.
«Ο Ζίνι είναι ένα μεγάλο συν για εμάς τη δεδομένη στιγμή», ανέφερε ο Μάρκο Νίκολιτς μετά το ΑΕΚ-Άρης, που είδε την αγαπημένη του συνήθεια, αυτή των δύο φορ, να λειτουργεί ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά.
Η ΑΕΚ ήταν καλή και ο Ζίνι ήρθε η ώρα να αποδείξει πως είναι ό,τι περίμεναν οι άνθρωποι της, όταν επέστρεφε από τον δανεισμό του: ένας μόνιμος κίνδυνος, αλλά και ικανός σκόρερ.
Πέρυσι ολοκλήρωσε τη σεζόν με 14 γκολ. Δύσκολα θα «σώζει» κάθε βράδυ αυτός την παρτίδα για την ΑΕΚ, όμως σε αυτήν την περίοδο, των περίπου 25 τελικών, αλλά του μόλις ενός γκολ ανά ματς, ο Ζίνι φαντάζει ως ο ιδανικός «Salvador».
