Αν δεν υπήρχαν εκείνα τα 20′ που έχασε την ψυχραιμία του, ο Παναθηναϊκός θα είχε κάνει το τέλειο ματς απέναντι στη Φιορεντίνα. Και σίγουρα, θα πήγαινε στη ρεβάνς στο Αρτέμιο Φράνκι, με μεγαλύτερο «μαξιλαράκι ασφαλείας». Ούτε τα «αν», ούτε τα «θα» παίζουν ποδόσφαιρο. Είναι χρήσιμα, όμως, για να καταλάβουμε πως το 3-2 είναι πλασματικό.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος της Φιορεντίνα. Στα πρώτα 20′ και στο 2ο μέρος, κυριάρχησε, παίζοντας απέναντι στη φιναλίστ του περσινού Conference League, που φέτος, είναι στο -2 από τις θέσεις των ευρωπαϊκών εισιτηρίων στη Serie A.
Ακόμα και στο φινάλε, αυτός αναζητούσε εναγωνίως και τέταρτο γκολ. Όχι οι Ιταλοί την ισοφάριση. Ο βασικότερος λόγος της κυριαρχίας; Τα χαφ.
Ο Μαξίμοβιτς ολοκληρώνει το ματς με γκολ και ασίστ, απελευθερωμένος, «πατώντας» και περιοχή. Ξέρει καλά πως πίσω του, υπάρχει ένας παίκτης που στο τελευταίο σφύριγμα, θα έχει πατήσει κάθε γωνιά του γηπέδου.
Ο Μανώλης Σιώπης δεν ήταν μες τους υποψήφιους για MVP της αναμέτρησης. Ακόμα μια φορά, όμως, έκανε τη βρόμικη δουλειά. Πάθος, ένταση, πίεση, κάλυψη χώρων. Υπάρχει και κάτι ακόμα, ωστόσο, πως πρέπει να του αναγνωριστεί.
Η φάση του 3-2, ξεκινάει από αυτόν. Με αυτοπεποίθηση, «κουβαλά» την μπάλα και με το εξωτερικό, την προωθεί στον Τζούρισιτς. Η εξέλιξη της φάσης, γνωστή. Γιατί τόσο επιμονή στη συγκεκριμένη πάσα;
Πριν από δύο χρόνια, μετά από το φιλικό της Εθνικής Ελλάδας με τη Λιθουανία στην OPAP Arena, είχαμε μιλήσει στη μικτή ζώνη. Ήταν μερικούς μήνες, αφότου είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Τουρκίας με την Τραμπζονσπόρ.
Φανατικά, δεν παρακολουθούσα ποτέ το πρωτάθλημα Τουρκίας, οπότε σε εκείνο το ματς, κατάλαβα για τα καλά, πως ό,τι θυμόμασταν, δηλαδή εκείνον τον «καθαρό» αμυντικό χαφ, που περιορίζεται στα αμυντικά του καθήκοντα, είχε πάψει να υπάρχει.
«Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, στη συγκεκριμένη θέση πρέπει να ξεφεύγεις από τα αμυντικά καθήκοντα και να δημιουργείς παράλληλα. Αυτό κάνω στον σύλλογο που αγωνίζομαι, αυτό προσπαθώ και με την Εθνική» είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση.
Έτσι συνέχισε στην Τουρκία και έπειτα στην Championship, έτσι συνεχίζει και στον Παναθηναϊκό.
Δεν είναι τυχαίο πως έχει κερδίσει μέσα σε έναν μήνα, άπαντες. Και έρχονται τέτοιες στιγμές, να υπενθυμίζουν, πως ο ρόλος του είναι πολύ πιο σύνθετος απ’ ό,τι είχαν πολλοί στο μυαλό τους.
Ακριβώς όπως το είχε αυτός στο μυαλό του, δηλαδή. Πως δεν του λείπει τίποτα, για να γίνεται όποτε χρειάζεται, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές.
