Λόγοι, που να απαντούν το «γιατί ηττήθηκε ο Άρης στο Αζερμπαϊτζάν», υπάρχουν.

Πρώτος-πρώτος στη λίστα, οι πολλές μεταγραφές. Τα πολλά νέα -και λογικά ασύνδετα μεταξύ τους- πρόσωπα. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει.

Η Αράζ ήταν πιο έτοιμη, σε όλους τους τομείς. Πιο «ομάδα», με περισσότερα τρεξίματα, πιο άνετη με την μπάλα στα πόδια.

Έπαιζε καλύτερα από τον Άρη, αλλά όχι και σε τέτοιον βαθμό, ώστε μέσα σε 12 λεπτά, να του έχει γυρίσει το ματς!

Στο πρώτο γκολ, υπάρχουν πέντε παίκτες κοντά στην μπάλα. Ο Μπολί διανύει μέτρα, δεν τον σταματά κανείς, παίζει δύο φορές το «ένα-δύο», ο Αθανασιάδης σώζει το σουτ και με κακή προσπάθεια απομάκρυνσης του Μεντίλ -γιατί η μπάλα στην ουσία δεν απομακρύνθηκε- επιστρέφει στον αντίπαλο.

Στο δεύτερο τι να πει κανείς. Το λάθος του Μπράμπετς είναι «παιδικό», το τάκλιν του Φαμπιάνο κακώς υπολογισμένο και ο Αθανασιάδης «προδίδεται» από το σκάσιμο και τη δύναμη της μπάλας.

Μάλιστα, οι Αζέροι κατάλαβαν πως ο Άρης έχει χαθεί και συνέχισαν να πιέζουν. Αυτοί είχαν τις ευκαιρίες και για τρίτο γκολ, που ευτυχώς, δεν ήρθε.

Είτε είναι αγωνιστικό, είτε ψυχολογικό, είτε φυσικής κατάστασης, είτε «κακής βραδιάς», το ζήτημα πρέπει να λυθεί.

Ο Άρης έχει «χτίσει» παράδοση. Έργο χιλιοπαιγμένο ήταν ό,τι συνέβη στο Αζερμπαϊτζάν. Λες και αυτά τα προκριματικά του καλοκαιριού, είναι «κατάρα» που τον ακολουθεί.

Τα «σοκ» με Αστάνα και Μόλντε, το «κάζο» με την Κόλος Κοβαλίνκα, τα «ζόρια» με την Αραράτ. Φέτος, όμως, ο «πόνος» ενός αποκλεισμού θα είναι διαφορετικός.

Ο Άρης έχει δαπανήσει ήδη 4.500.000 ευρώ σε μεταγραφές. Μιλώντας μόνο για αγορές. Αν υπολογιστούν και τα συμβόλαια; Το φετινό του μπάτζετ είναι το μεγαλύτερο των τελευταίων ετών.

Και πέρυσι δαπανήθηκαν πολλά χρήματα, και πρόπερσι το ίδιο, κι ακριβώς γι’ αυτό, πέραν όλων των άλλων λόγων, δεν αντέχεται άλλος αποκλεισμός.

Προσωπικά, θεωρώ πως ο Άρης, λόγω ποιότητας στο ρόστερ, θα βρει τον δρόμο του στην Θεσσαλονίκη και θα περάσει. Παρότι από το 1974 και μετά, ποτέ στην ιστορία του δεν πήρε πρόκριση στην Ευρώπη, μετά από ήττα στο πρώτο ματς. Το ερώτημα, όμως, είναι: «Από εκεί και μετά, τι;»

Μία πρόκριση θα δώσει «ανάσα». Ηρεμία, ψυχολογία και πάνω απ’ όλα, χρόνο για να προετοιμαστεί για την επόμενη πίστα. Λίγο, όμως. Έτσι είναι τα προκριματικά. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης καλείται να βρει λύσεις άμεσα, στα «κακώς κείμενα» του Άρη στο Αζερμπαϊτζάν.

Γιατί το έργο μπορεί να είναι χιλιοπαιγμένο, αλλά αυτήν τη φορά, δεν γίνεται να είναι «χαμένο».