Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε «χωρέσει» την Επιτυχία σε τρία «Τ». Ταλέντο, Τύχη και Τόλμη.
«Το ταλέντο φαινόταν, ήταν μπροστά μας», βγήκε από το στόμα του ΘΡΥΛΟΥ του ελληνικού μπάσκετ, Παναγιώτη Γιαννάκη στο δικό του προοίμιο – στην κάμερα του Ole.gr – για τον ΘΡΥΛΟ του Ολυμπιακού, Κώστα Παπανικολάου. Ένα ξεχωριστό αφήγημα για μία ξεχωριστή επιτυχία, αποτυπωμένη με «χρυσά» γράμματα – σαν την τρίτη επετειακή φανέλα – στα βιβλία της ιστορίας του συλλόγου.
«Τυχερός ήταν ο Ολυμπιακός που τον έχει στις τάξεις του», πρόσθεσε. Φράση χωμένη ανάμεσα σε λόγια αποθεωτικά. Και που βρέθηκε σε ένα περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού μέσα στο οποίο η δική του φύση «άνθισε».
Ο Κώστας Παπανικολάου δεν την κλώτσησε την τύχη του αλλά την όρισε, τραβώντας από τα μαλλιά ό,τι του δόθηκε. Όπως είπε και ο «Δράκος»… «αυτό που έχει πετύχει, το έχει κατακτήσει μόνος του.»
Πασιφανής και η Τόλμη σ’ όλη αυτή την πορεία. Καλύτερα όμως την εξηγούν οι… παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Με παραδείγματα απτά, χειροπιαστά. «Δεν αισθανόταν φόβο με οποιονδήποτε κι αν έπαιζε από μικρός» ακούστηκε, πριν πέσει στο τραπέζι και το όνομα του «Βασιλιά».
«Δεν αισθάνθηκε δέος που έπαιζε εναντίον του κορυφαίου παίκτη εκείνη τη στιγμή στο NBA…». ΄Ήταν Οκτώβρης του 2009 στην αμερικανική τουρνέ των «ερυθρολεύκων» πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ένα από τα δείγματα της θρυλικής του καριέρας.
Η «πορτοκαλί» όπως και η στρογγυλή και πάσης φύσεως θεές που λατρεύονται ανά την υφήλιο, δεν είναι στην ουσία τίποτα παραπάνω από ένα παιχνίδι. Σκέψη ρομαντική; Επικερδές σαφώς για πολλούς. Στις μέρες μας, μια ολόκληρη βιομηχανία.
«Ο Κώστας Παπανικολάου είναι η χαρά του παιχνιδιού. Έχει την ενέργεια ενός παιδιού. Και το παιχνίδι, δεν το έκλεψε ποτέ…»
Ο Τρικαλινός φόργουορντ του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας, καπιτάνο και των δύο, μέλος της λαμπρής γενιάς των 90άρηδων, έμελλε να γίνει στην Ισπανία και πιο συγκεκριμένα στη Βιτόρια πριν από λίγες ημέρες, ο ρέκορντμαν ευρωπαϊκών συμμετοχών των Πειραιωτών.
Μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά από εκεί που κύλησε το πρώτο… αίμα το 2009. Στη Μάλαγα όπου τον έριξε στο παρκέ ο Παναγιώτης Γιαννάκης. «Πάντα τον πίστευα και ήθελα πάρα πολύ να τον φέρω στον Ολυμπιακό τότε. Έβλεπα σε εκείνον το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ.» Και όπως τόνισε κι ο ίδιος ο «Δράκος» σε μια αποστροφή του λόγου του, βγήκε αληθινός.
Ο «Παπ» συμπλήρωσε την 21η στροφή της αγωνιστικής περιόδου 2024-25 κόντρα στη Μπασκόνια, 350 παρουσίες στη Euroleague με το «δαφνοστεφανομένο» στο στήθος. Στη δεύττερη οικογένειά του όπως είπε προσφάτως κι ο ίδιος. Λέξεις που για κάποιους βγαίνουν εύκολα από το στόμα, σπάνια όμως δεν αμφισβητούνται από κανέναν για την ορθότητά τους. Καμία δόση υπερβολής.
Άφησε πίσω του έναν άλλο εμβληματικό αρχηγό, το Γιώργο Πρίντεζη και έχει πλέον βάλει πλώρη για το Top-5 της all-time λίστας των συμμετοχών στη διοργάνωση. Είναι ήδη εκείνος με τα περισσότερα παιχνίδια στην αρχική πεντάδα.
«Παραμένει σεμνός παρά τις επιτυχίες του. Υποστηρικτικός για τους συμπαίκτες του. Ένα παράδειγμα αφοσίωσης και προς μίμηση για τον τρόπο που παίζει» σημείωσε μεταξύ άλλων με σταθερή, βαθιά φωνή ο Παναγιώτης Γιαννάκης για τον παίκτη που εμπιστεύθηκε πιτσιρικά και τον έφερε στο Λιμάνι από τον Άρη. Έχει βάλει κι εκείνος το «λιθαράκι» του σ’ αυτό που έγινε ο Παπανικολάου.
Σε κάθε του φράση για εκείνον, έσταζε μέλι. Με μεγάλη χαρά αποδέχθηκε την πρόσκληση του Ole.gr να μιλήσει για τον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου. Ήθελε να τον εξυμνήσει. Μέχρι κι ο ίδιος, αυτή η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ του παγκόσμιου μπάσκετ, επιθυμούσε να δείξει το σεβασμό του στον πρωταγωνιστή της ιστορίας. Κι’ αυτό, ο Παπανικολάου το κέρδισε με το… σπαθί του.
«Ένας παίκτης που θα ήθελε ΚΑΘΕ προπονητής να έχει μαζί του…»
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης «ονομάτισε» το δικό του τρίπτυχο της επιτυχίας του Κώστα Παπανικολάου. Αυτά που είδε σε αυτόν, οραματιζόμενος «έναν Ολυμπιακό που φτιαχνόταν για να φτάσει στο υχηλότερο επίπεδο του κόσμου. Που να μην ενδιαφέρεται για τον αντίπαλο…».
Η καριέρα που θα έκανε στο NBA αν είχε λίγο παραπάνω υπομονή και η Εθνική Ομάδα που… «μπορεί να κατακτήσει αυτά που ονειρεύεται αν…»
