Η Άρσεναλ κλήθηκε να αντιμετωπίσει ίσως τους δύο κορυφαίους γκολκίπερ της Ευρώπης. Αυτήν τη φορά, όμως, είτε δεν υπήρχαν ασταμάτητες εμπνεύσεις, όπως του Ράις απέναντι στον Κουρτουά, είτε κι αυτές που υπήρξαν, δεν ήταν τόσο ασταμάτητες όσο χρειαζόταν, για να νικήσουν τον Ντοναρούμα.
Η Παρί Σεν Ζερμέν γνωρίζει πόσα του οφείλει. Οι αριθμοί, που λειτουργούν βοηθητικά, «λένε» πως 4.5 xGoals συνολικά για την Άρσεναλ και στα δύο παιχνίδια, αυτός τα «μετέτρεψε» σε ένα.
Σε απλά ελληνικά, η Άρσεναλ «άξιζε» βάσει ευκαιριών να βάλει 4.5 γκολ και αυτός «γλύτωσε» την Παρί από τα 3.5, με οκτώ αποκρούσεις συνολικά, σε Λονδίνο και Παρίσι.
Και μετά το EURO, μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση, σε συλλογικό επίπεδο.
Ο Τζίτζι Ντοναρούμα, μέσα σε δέκα χρόνια, έχει ζήσει τρεις ποδοσφαιρικές ζωές.
«Τάραξε» τα νερά σε Ιταλία και Ευρώπη, κάνοντας ντεμπούτο με τη Μίλαν στα 16 του κι έγινε σε χρόνο-ρεκόρ αρχηγός της.
Τα «έσπασε» με τους οπαδούς πολλές φορές, μεταξύ άλλων και για «παιχνίδια γύρω από το συμβόλαιό» του, έως ότου έφυγε οριστικά το 2021 ως ελεύθερος και πάνω απ’ όλα, ως Πρωταθλητής Ευρώπης με την Ιταλία. Κι αυτά είναι μόνο τα «βασικά» της ιστορίας.
Είναι λογικό για εμάς, να ξεχνάμε πού και πού πως είναι 26 ετών, ακόμη. Είναι παράλογο, όμως, να ξεχνάμε πως σίγουρα είναι στο Top-5 τερματοφυλάκων στον κόσμο και ίσως, ο κορυφαίος όλων αυτήν τη στιγμή.
Φταίνε πολλά. Η απόφασή του να αφήσει τη Μίλαν, την ώρα που οι περισσότεροι περίμεναν (;) ή ήθελαν (;) να τον δουν να εξελίσσεται σε σημαία της.
Η απόφασή του να πάει στην Παρί Σεν Ζερμέν, όχι σε μία φάση σαν την τωρινή της, που έχει αρχίσει να αποκτά συμπάθειες, λόγω Λουίς Ενρίκε, όμορφου ποδοσφαίρου και απουσίας σούπερ σταρ τύπου Νεϊμάρ, Εμπαπέ και Μέσι.
Η Ligue 1, επίσης. Είναι εμπορικό πρωτάθλημα, αλλά επ’ ουδενί κοντά στα στάνταρ της Premier League ή της La Liga. Ακόμα και αυτών της Serie A και της Bundesliga. Ο Τζίτζι Ντοναρούμα θα ήταν κάτι άλλο στο μυαλό μας, πολύ πιο αντιπροσωπευτικό της πραγματικής του ποδοσφαιρικής αξίας, αν έπαιζε είτε στην Αγγλία, είτε στην Ισπανία, σε Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα δηλαδή.
Η τελευταία viral εικόνα του Ντοναρούμα για την πλειοψηφία, πάντως, που δεν παρακολουθεί στενά την Παρί Σεν Ζερμέν, ήταν εκείνο το απίστευτο λάθος, σε συνδυασμό με τους αμυντικούς μπροστά του, στο Γερμανία-Ιταλία. Δεν είναι αυτός, όμως.
Η αλήθεια, και η κλάση κατά συνέπεια, δεν κρύβονται. Αυτός «κράτησε» την Παρί Σεν Ζερμέν όρθια, όπως και ο Ζόμερ την Ίντερ. Και ξεχωρίζουν δύο επεμβάσεις αδιανόητες που έκαναν τη διαφορά, γιατί θα ανέτρεπαν τα πάντα.
Το «όχι» στον Έντεγκαρντ στο 8′, σε ένα διάστημα που η Άρσεναλ απείλησε τρεις φορές μέσα σε ένα 10λεπτο και είχε αιφνιδιάσει την Παρί.
Το «όχι» στον Σάκα στο 64′ με τα ακροδάχτυλα, δευτερόλεπτα πριν οι Γάλλοι κερδίσουν πέναλτι και «κλειδώσουν», ουσιαστικά, τη 2η παρουσία στην ιστορία τους, σε τελικό Champions League.
Κι εκεί, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, ήδη οι οπαδοί της Μίλαν έχουν αρχίσει να ετοιμάζουν τα «συγχωροχάρτια». Δεν θα είναι λίγο γι’ αυτούς, να εμποδίσει την Ίντερ να κατακτήσει το Champions League ξανά, μετά από 15 χρόνια.
Αν τα καταφέρει, στα 26 του θα έχει κάνει το 2/3: θα έχει EURO, Champions League και θα κυνηγήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Και στο φινάλε, αυτός είναι ο Τζίτζι Ντοναρούμα, είτε συμφωνεί κανείς με τις αποφάσεις του, είτε όχι. Είναι αποφάσεις. Άλλες σε πολύ νεαρή ηλικία, άλλες σε πιο ώριμη φάση. Πάντως έως τώρα, ακόμα κι αν ξεχνάμε καμιά φορά ποιος είναι ποδοσφαιρικά, έρχονται κάτι τέτοιες κρίσιμες βραδιές, και μας επαναφέρει στην πραγματικότητα.
